Brief van (juli?) 1961
‘Lieve Mensen
Nu probeer ik nog van me te laten horen, ik zie mijn eigen handschrift niet meer - ik sta voor volledige blindheid.
Jullie brief heeft me oneindig verdrietig gemaakt - de Hans van de Den Texstraat - hij kon me zo aan het lachen brengen hij had zo'n gevoel voor humor
Nu schrijft Juffrouw Walz de rest, ik kan niet verder, schreef alleen op het gevoel’
Bester Herr & Mies Wille! De Brief van Meneer heb grote Indruk op Mevrouw gemacht. Jammer dat zij zelf niet meer antworten kann. Ich heb haar ook de Brief vorgelesen. Ja, so heb iedereen zijn Sorgen. Mary kann sowat niets meer zien, op een afstand van 25 cm ziet zij ons nog, lezen kann zij ook niet meer, en dat is toch het ergste voor haar. s'Avonds kann zij nog Radio luisteren, dat is haar enige Ontspanning. Henk probiert well alles, maar niets hilft. Het oog is versleten door te veel Inspanning en misschien ook Reaktie van de Operatie. Iedere 2 Tage drüpel ik het oog en iedere week krijgt zij Injectie, maar Voruit-