Semi-finale

[p. 61]

Het daghet...

Ik had haar lang beschouwd, de schone slaapster,
naakt in mijn bed, bij 't gloren van de dag.
Zodra zij bij 't ontwaken mij bebrild zag
sprak zij: ‘Je bent al aangekleed...’ en geeuwde.

Ik zag haar tong en tandenrij terwijl zij koerde:
‘En ik verlang alweer naar de siësta...’
bedacht hoe sinds het middaguur de dag tevoren
wij hier gepraat, gestoeid en stilgelegen hadden

en wist dat ik nooit eerder zó gelukkig was.