Semi-finale

[p. 62]

Twee in de nacht

Ben ìk daar beneden naar binnen gegleden -
een glibberige rat in het keldergat,
een slak in zijn huisje, een mol in zijn hol -
ik voel me tevreden, tevreden...

Tot plots een orkaan dit vredig bestaan
dooreenschudt en alles laat breken,
de mijnschacht rondom mij aan stukken slaan
en meesleurt dit lijf in lawinevaart
die mij gans overstelpt, de nacht in, het licht in,
het flitsende niets in; een schok mij verdooft
en alles vernietigt, mijn huls en mijn heul -
heel mijn wezen van alles ontbloot
uiteenligt na kort paroxisme...

Als rups en cocon zijn ondergegaan
in droomdood, dan vlindert nog even na
door warrige slaap heen de vage herinnering
aan liefelijke cataclysmen.