De glorende dag

[p. 47]

Een narrenlied

'k Heb vaak om U geweend
in droefheids hoogste nood
zooals een dwaas klein kind
om sterren doet...

En zijn wij niet zoo eenzaam,
sterren-eenzaam hier,
nu gij ver-weg zijt, ver
verdoold, waarheen...

Dat is uw ziel, want wèl
zijt gij bij ons, maar ach,
ziel-loos en wereld-vreemd
en liefde-schuw..

En droom-verdwaasd zoo gaan
we als arme schimmen rond..
ik ben hun nar... slechts nar
en dwaas vermaak..

En ach, ze weten niet
hoe onder narren-kap
twee oogen branden, fel
en heet-omrand..

[p. 48]

 

En weten niet der bellen klank

 

mijn laatste stervens-lied,

 

zooals de blare' in herfst

 

dwaas goud-rood zijn.

 

 

 

En weten niet wat goden-lach

 

eens om U heeft gestraald

 

door uwer oogen schijn

 

en liefde-glans..

 

 

 

Want veel wordt nu geweend

 

in droefheids hoogste nood

 

om uw verloren zijn

 

bij dit dwaas spel...