De glorende dag

[p. 22]

Melancholie

Het klagen mij de tijden
dat ik ze niet geniet,
dat ik ze al volschreide
met mijn verdwaasd verdriet.

Het klagen alle menschen
dat ik ze niet meer ken,
en dat ik niets blijf wenschen
dan dat 'k er ver van ben.

Het klagen alle dingen
om dezer ziele nood...
die enkel meer kan zingen
het liedje: ‘was ik dood..’

Het klagen mij de tijden
dat ik ze niet geniet...
om luttel liefde lijden
moet mijn verdwaasd verdriet.