Nederduytsche poemata 1616

[p. 84]

31. Ie ne le puis celer.

Ick decke vast den brandt, ick doe seer wel mijn beste,
Maer 'tis om niet gedaen, het komt doch uyt int leste:

Hoe qualick ist om doen in Venus bitter pijn

Te toogen ach! eylaes! een vroyelick aenschijn?

Het vier vonckt in mijn hert, ick mach my wel wat veynsen,
Int aensicht blijckt nochtans een vonck van mijn gepeynsen.

O onverberchlick vier, wat dat men doet oft laet,

Daer is altijdt een vonck oft twee die ons verraet.