Nederduytsche poemata 1616

30. A autruy mort, a moy vie.

Int vier leef ick altijdt, 'tvier ben ick geboren,
Het is mijn lust, mijn vreucht, het vier hebb' ick gekoren,

Daer sonder kan ick niet: soo ick niet hadd' het vier

Dat my het leven geeft, ick waer een schamel dier.

O vier blijft my maer by, en wilt my niet begeven,
O oorsaeck van mijn vreucht, o vader van mijn leven,

O rechte medecijn. het geen dat ander schaedt,

Is oorsaeck dat ick ben bevrijdt van alle quaedt.