Nederduytsche poemata 1616

[p. 17]

Vilius est aurum. Op de gouden tant stocker.

O Lief, ô kostlick pandt, dat uyt de mondt genomen
Van d'hemelsche Godin, sijt nu tot my gekomen

Met soete dievery, tot mindring vá mijn smert,

Om dat zy eerst van my gestolen heeft mijn hert.

Mijn hert, dat zy my heeft geboeyt met soete banden,
Mijn hert daer zy met speelt, dat zy draecht in haer handen.

Nu ben ick sonder my. doch om te sijn by haer,

Daer ick niet wesen kan, ist dat ick u bewaer.

Dan neem ick u in d'handt, dan legg' ick u eens neder,
Dan sie ick u eens aen, dan neem ick u eens weder.

O lief ô waerdich pandt, ô kostlick menich vout,

In u en vind' ick niet dat slechter is dan't gout.