Nederduytsche poemata 1616

Dominae praesentia vitae fructus est.

DEur regen en deur windt gekomé hier tot Leydé,
Hebb' ick naer u gevraecht u arme martelaer,
Sieck sijnd' om uwent wil. Ick hebbe moeten beyden
Van ute spreké aen, en ben gegaen van daer,
Ellédich, sonder hoop, vol pijn, vol smert, vol lijdé,
Vol droefheyt in de geest, vol jarnmerlick verdriet.
Den andren dach quam aen. Ick hoopte te verblijden
Mijn ongetrooste siel. maer wederom voor niet.
En wilt my daerom niet, mijn lief, te minder achten,
Soo ick de waerheyt seg. Ick ben bedroeft, ick queel.
VVant om by u te sijn ses dagen kan ick wachten,
Maer om u niet te sien, twee dagen is te veel.