De contemptu mortis

[fol. *2r]

Viro Nobilissimo Amplissimo, Iano Rvtgersio, Consiliario & Exlegato Regio.

QVi memoria maiorum nostrorum, heroicam poësin, in Jtalia, penes quam illius laus stetit hactenus, graui opere aliquo ad leges suas reuocarunt, Pontificibus, Caesaribus, ac Regibus, ingenij sui monumenta inscripserunt. Nos, Rutgersi, frater iucundissime, ad domesticum patronum, siue temporum calamitas, siue harum literarum, quae tum inter prima habebantur, vel contemptus vel incuria deduxit. Quorum omnium solatia, in virtute tua & amore optimorum studiorum, habeo. Vt judicium omittam, ad quod prima huius saeculi ingenia iam prouo-

[fol. *2v]

carunt. Nam in caeteris, sic viuere incoepimus, vt contra sapientiae fastidia, ab efficacitate illius & praestantia remedium sumamus: ea autem, quae reuera nihil praeter apparatum quendam nudum habent & fortunae strepitum, suo modo metiamur. Quisquis sacras mentis occupationes aestimat vt debet; mihi princeps est. qui beata sapientiae contemnunt studia, non pluris ea facient, si ijs supplicemus: nobis autem, id quod sapiente viro est dignissimum, perierit; magnitudo animi, & contenta sorte sua felicitas. quibus equidem, nec illi, qui largiri posse caetera putantur, maius aliquid aut luculentius à Deo consequuntur aut donare nobis possunt. De reliquis qui eo vsque se abiiciunt, hi ipsi viderint. Hoc, vt spero, nec inuidia negabit, nos, heroicam poësin, iterum ad argumentum suum, hoc est, api-

[fol. *3r]

cem humanae ac diuinae sapientiae, transferre hic conatos esse. In quo Orpheus, Linus, ac Musaeus, tota denique illa prima sapientiae familia, aut inuenit eam aut constituit: nisi quod Christiano altius fuit ascendendum.

Vale frater iucundissime.