Auriacus, sive libertas saucia

[p. I]

Princeps Mavritivs Lvgdvno Redvx

Batava tellus, coeruli sedes Dei,
In hoc vocamur? una spem dies tibi,
Nobis parentem sustulit. felix cui
Luctum fateri lachrymis licet suum.
Cum patre nobis tollit & luctum Devs.
‘Lachrymare magnus nescit Herois vigor,
Nec illud altum nomen in pectus cadit:
Lachrymare nescit, quisquis ulcisci potest.’
Lugete cives. quisquis hoc funus gemit
Mecum orbus ille est. iungit hic omnes dolor.
Lugete cives. magna me fixum tenet
Moles iuventae. Vos dolis, vos perfidar
Crudelitati, fraudibusque: ego meis
Indignor annis. Magne terrarum parens
Cur tarda lento pergit Heroum gradu
Aetas, nec ipsam protenus metam tenent
‘Anni morantes? O Devs, serò nimis
Quicunque Divi nascimur, viri sumus!’
At tu citatum Diva quo moves gradum?
Quid Diva nostrum profuga destituis solum?
Per hunc paternum sanguinem, numen meum,

[p. II]

 

Fraudemque, quam non tempus, aut anni graves,

 

E pectore illo, non profunda saecula, aut

 

Oblivionis genitor evellet dies;

 

O Diva, siste Diva, nec parvas manus

 

Aut hos lacertos sperne; magnus incola

 

Virtutis autor igneae hîc habitat Devs,

 

Pectusque pulsat hoc, & invitus suis

 

Latet sub annis, saeculumque despicit.

 

At vos Parentis inclyti Manes mei,

 

Tuque vmbra, quae per aureas Deûm vias

 

Orbemque nostris invium pedibus volas;

 

Divis Paternis dic, & Heroae manu,

 

Nassovijsque, civibus poli, Deis

 

Avoque magno, cuius ausa regia

 

Idemque nomen indolem vocat meam;

 

Spectet nepotem Genitor, & nostris adhuc

 

Ignoscat annis. Tuque pacatus precor

 

Tantisper esto, redditus donec mihi

 

Victor Batavâ Vespersum invadam trabe,

 

Manesque Iberâ caede satiabo tuos.

Finis.