Geïllustreerde flora van Nederland

Handleiding voor het bepalen van de naam der in Nederland in het wild groeiende en verbouwde gewassen en van een groot aantal sierplanten

[p. 537]

Zonnedauwfamilie.
Droseraceeën, Droseraceae.

Deze kleine familie bestaat geheel uit ‘insektenetende’ planten. De bloempjes zijn klein en loopen weinig in 't oog, ofschoon ze op lange bloeistengels zitten, althans bij het eenige inheemsche geslacht: Zonnedauw.

Geslacht: Zonnedauw, Drosera.

De plantjes groeien op vochtigen heidegrond of in venen. Ze hebben (zie ook fig. volgende blz.) een rozet van lang gesteelde blaadjes, die met tal van roode, haarachtige aanhangels (tentakels) bezet zijn; deze eindigen in een knopje, dat in de zon een kleverigen vochtdruppel afscheidt, die als een dauwdruppel glinstert. Zet een insekt zich hierop neer, dan blijft het er aan kleven. Nu buigen de tentakels zich langzaam over het diertje heen en dit wordt door het vocht, dat in zijn samenstelling veel overeenkomst krijgt met maagsap, bijna geheel verteerd; de voedende bestanddeelen worden door de tentakels opgezogen. In verband met deze voedingswijze is het wortelstelsel maar weinig ontwikkeld. De plantjes overwinteren met een kort wortelstokje.

1

a.

Ronde blaadjes. Algemeen. ♃ Ronde Zonnedauw, D. rotundifolia

[p. 538]

b.

Langwerpige blaadjes.

2

2

a.	De bloemstelen loopen, van de rozet uit, eerst een eindje horizontaal of schuin en buigen zich dan plotseling omhoog. Zie fig. De drie stijlen zijn elk tot over het midden in tweeën verdeeld en elke slip is aan zijn top nog eens even ingesneden. Zie fig. Algemeen. ♃ Kleine Zonnedauw, D. intermedia
b.	De bloemstelen staan rechtop midden in de rozet. Zie fig. De drie stijlen zijn tot minder dan de helft ingesneden. Zie fig. Blaadjes zeer langwerpig (maar bij de vorige soort kunnen ze haast net zoo lang zijn.) z.z.z. ♃ Lange Zonnedauw, D. anglica of longifolia