Moet je horen!

[p. 11]

De rover

De roverman stond op zijn schip.
Je schrok als je hem zag.
Hij had een lange onderlip
en zei nooit goejendag.
Een lange, dikke, rode baard
zat onder aan zijn kin
en met zijn kromme Turkse zwaard
ging hij de wereld in.

Bij zonlicht en bij volle maan
zo zeilde hij en sprak:
Nu moet ik eens uit roven gaan
want dat is toch mijn vak.
't Wordt tijd, daar staat de lege kist
want al mijn geld is op.
Hoe koop ik nu bij de drogist
een stukje veterdrop?

[p. 12]

 

De rover keek tot hij op zee

 

een vissersscheepje zag.

 

Toen riep hij: Mannen, kom ga mee

 

en hijs de zwarte vlag!

 

De visser keek zijn ogen uit

 

en zei: Wat doet u raar.

 

Kom gauw aan boord, in de kajuit

 

daar staat de koffie klaar.

 

 

 

De rover zei: Ja, dat is fijn

 

maar geef me eerst je geld.

 

Want als je dat niet doet, dan zijn

 

je dagen wel geteld!

 

De visser zei: Het spijt me zeer.

 

Ik heb geen geld aan boord

 

en roven mag al lang niet meer.

 

Hebt u dat nooit gehoord?

 

 

 

De rover vroeg: Is dat heus waar?

 

Dan heb ik me vergist.

 

Maar als ik niet mag roven,

 

waarmee vul ik dan mijn kist?

 

Ga vissen, zei de visser toen

 

en vang wat kabeljauw.

 

De rover zei: Dat zal ik doen,

 

en 'k geef de helft aan jou.