Moet je horen!

[p. 9]

De zangers

Er waren eens drie heren
die zongen saam een lied,
dat waren ze aan 't leren,
maar lukken deed het niet.
De een zong hoog, de ander laag,
de derde kraste als een zaag
en wie het hoorde zei ontsteld:
Wat is dat vreselijk geweld?

Toen zeiden de drie heren:
we zijn wat uit de maat.
We moeten iets proberen
waardoor het beter gaat.
De eerste nam een slokje thee,
daar gorgelde hij even mee.
De mensen zeiden allemaal:
Daar zingt zowaar een nachtegaal!

[p. 10]

 

De tweede van de heren

 

zei vastbesloten: Kom,

 

ik zal mij ook eens weren.

 

Hij nam een sprong en klom

 

toen boven op de kast en vroeg:

 

Nu zing ik toch wel hoog genoeg?

 

En ieder zei: Wat klinkt dat schoon

 

Wie zingt daar op zo hoge toon?

 

 

 

De derde van de heren

 

riep eensklaps: opgepast!

 

Ik ga mijn keel eens smeren

 

zodat mijn stem niet krast.

 

Hij dronk gezwind, toen ieder zweeg,

 

een fles met wonderolie leeg.

 

En ieder vroeg: Wie zingt dat lied,

 

zo vol gevoel, zo vol verdriet?

 

 

 

Toen zeiden de drie heren:

 

Nu doen we 't weer in koor.

 

We zullen flink studeren

 

en doe je best nu, hoor!

 

Maar ach, ze waren toch zo moe.

 

Hun ogen vielen bijna toe.

 

En later hoorde men op straat

 

de heren snurken: in de maat.