al dat politiek correcte gezever over multicultuur en diversiteit zich nogal handhaaft bij de gratie van gebakken lucht. [...] We plegen ons democratisch stelsel beschaafd en rationeel te noemen, maar als het erop aankomt, geldt de waarde van het argument nog minder dan een hondendrol. Niet de rede, maar de arrogantie is aan de macht. Je hebt ongelijk, zelfs als je gelijk hebt. We willen dat allochtonen zich het burgerschap toe-eigenen, maar wel op voorwaarde dat ze hun mond houden. Het is de ultieme manifestatie van het negentiende-eeuwse regentendom.’
Nee, een burgeroorlog komt er niet van - nog niet. Het is allemaal te idioot voor woorden, maar het is wel symptomatische onzin, die, eh, onthult. Benzakour, eens overal gekieteld door de blijmoedige multiculturalisten van de media omdat ze dachten eindelijk de ideale denkende allochtoon gevonden te hebben, vervolgens ontmaskerd als een dwangmatig pleger van plagiaat, en dus nu uitgestoten en boos - het hoeft je niet te verbazen dat hij een allochtone tegenstander tot zionistenvriend verklaart en een boek heeft geschreven ter verdediging van dat andere holle vat van het multiculturele drama, Dyab Abou Jahjah. Maar verder komt zijn onvrede helemaal overeen met de onderbuiklogica van de monoculturalisten - je krijgt je zin niet, omdat je aantoonbaar onzin beweert, en dus is de arrogantie aan de macht, wordt je het zwijgen opgelegd door het hopeloos verblinde establishment, word je onderdrukt door het regentendom.
En die tijdbom? Ik denk dat het nogal meevalt, tenzij je de rellen in achterstandswijken die ongetwijfeld gaan plaatsvinden, wenst te beschouwen als de burgeroorlog waarop zovele beschouwers van de multiculturele samenleving lijken te hopen. Ik aarzel het te zeggen, in een tijd waarin zo veel mensen, van de Leidse kamergeleerde Herman Philipse tot de Marokkaanse ael-aanhanger uit Osdorp, zeker weten dat er een strijd op leven en dood wordt gevoerd en dat ver-
Auteursrechtelijk beschermd