Een nieuw Nederlandsch verzen- en liedeboek

[p. 6]

Lied van een tuinmansdochtertje.

Matig en Goedig.

Tuin-mans Geer-te! wil je gie--ten Al de
blom-kens, die er staan, Kind-lief! 't moet u niet ver-
drie--ten, Op een ie---der acht te slaan. Elk wil
zijn be--schei-den deel, Niet te wei--nig, niet te
veel, Niet te wei--nig, niet te veel.
Giet je met te groo-te plas-sen, Giet je
met te schriele hand, 't Zal de teê--re bloem niet
pas---sen, 't Waar' te wei-nig voor de plant; Waar er
een om meer nog vroeg, Had een an---der lang ge-
noeg, Had een an---der lang ge--noeg.
Tui--niers Geer-te! wil je vrij--en Met je
bloo--de Ja--pik-buur, Laat wat van uw stuurschheid
glij---ên, Kijk zoo streng niet en zoo zuur. Door een
kus--je vier of vijf Krijgt de knaap een hart in
't lijf, Krijgt de knaap een hart in 't lijf.
Maar als Teu-nis spreekt van trou-wen, 't Stou-ter-
tje, zoo schalk en wild, En ge woudt den kwant be-
hou--ên, Wees met zoen-tjes niet zoo mild. Geer-te!
geef hem niet te veel! Elk wil zijn be---schei-den
deel, Elk wil zijn be--schei-den deel.