Al de volksdichten. Deel 2

[p. 224]

In leed.

1.

Groeit de Roos in dorenhagen,

Onder dompig, giftig kruid;

Hoe verdrukt en neêrgeslagen,

Spreidt zij toch haar geuren uit! -

Schoon de zee ook hoog moog' staan,

Schoon de wilde golven slaan,

Zie! de Rots zal niet bezwijken
Eer der Aarde pijlers wijken.

2.

Sta dan, in des levens baren,

Onbezweken als een Rots!

[p. 225]

 

Bloei te midden der bezwaren,

 

Als een Roos ter eere Gods! -

 

Juich, ô ziel! en stijg omhoog

 

Naar den heldren hemelboog;

 

Uit der graven âklig duister

 

Rijst dan Eeuwge morgenluister!