Al de volksdichten. Deel 2

[p. 216]

Fier en zacht.

1.

Wees jegens Meerdren zedig-fier,

Wees jegens Mindren nedrig-zacht;

Pak bij de hoornen os en stier,

Maar laat de lammetjes wat vacht;

Zorg, dat ge, als Man, uw Plaats bewaar':
Kloekmoedig hier, zachtmoedig dáar!

2.

Helaas! 't is meestal omgekeerd!

Men buigt en kruipt voor Hoog en Rijk

(Al is 't, dat men hen acht noch eert!) -

Koel is men jegens zijns Gelijk';

En lomp en grof, ja! hard en wreed
Voor hen, die men zijn Mindren weet!

3.

Maak, dat uw Mindere U bemint,

Dat U uw Meerdere acht en eert,

En blijf met uws Gelijk' goed Vrind...

Maar 't Règt zij steeds door U verweerd!

En Kwaad en Goed, in lof en blaam,
Gestempeld met hun eigen naam!

[p. 217]

 

4.

 

 

 

Zoo éer slechts, wat eer-wáardig blijkt,

 

Maar doe 't uw Meerdren 't minst bedeesd!

 

Bemin, wat minnens-waardig lijkt,

 

Maar doe 't uw Mindren... 't liefst en méest!

 

Dàn (of gij Werksman zijt of Heer)

 

Dàn vindt gij Zelf ook Liefde en Eer!