Al de volksdichten. Deel 2

[p. 214]

Plant en steen.

1.

Als de stormwind kruid en halm

Knakt - en toch maar de arme Plant

Telkens nieuwe knopjes kweekt -

Blijft de Steen, wien storm niet breekt,

Even kalm.

2.

Witbevroren, roodgegloeid,

Heeft de Steen het koud noch warm;

Als het fijngevoelig Kruid

(Dat maar altoos kiemt en spruit)

Rilt of schroeit.

3.

Van den zoelen hemelboog

Regent het op Plant en Steen: -

't Kruid schiet uit in bloesemblad,

Maar de Steen wordt enkel... nat...

En weêr droog.

[p. 215]

 

4.

 

 

 

Ongedeerd en ongemoeid

 

Blijv' de Steen... hij blijft ook stéen!

 

Ik (en 'k wensch-'et Jonk en Oud)

 

Ik ben liever Groenend Hout...

 

't Lijdt - maar bloeit!