Al de volksdichten. Deel 2

[p. 186]

Wat kiest ge.

1.

Is hebben, 'hebben:' - krijgen, is de 'kunst!'

Zoo luidt de spreuk:

En steeds stond ze bij mij in goeden reuk

En groote gunst!

Niet, dat ik daartoe iedren weg wil gaan,

Of andren raân:

Maar - omdat krijgen krachtig maakt en knap,

En hebben slap!

2.

Bezit is 't Vaderliefje, dat ons kapt

Bij de avondkaars;

Maar Krijgen is de zevenmijlen laars,

Die vóorwaarts stapt;

Bezit is, van genoten, volle Neef...

Of 't ging of bleef!

Maar Streven (rijke en onuitputbre schat!)

Kent geen gehad!

[p. 187]

 

3.

 

 

 

Wilt ge regt wijs dus, regt gelukkig zijn,

 

Leg nimmermeêr,

 

Traag en verzadigd, U bij 't Hebben neêr,

 

Waar' 't op satijn! -

 

Een broodkorst, die ge nog verkrijgen moet,

 

Is gróoter goed,

 

Dan 't hebben van de fijnste lekkernij

 

Of specerij!

 

 

 

4.

 

 

 

Is krijgen, Leven! - hebben, is de Dood!

 

Doch... hebt gij iet,

 

Geef 't Armren (dàt máakt levend!) mits ge 't niet

 

Werpt in hun schoot!

 

Leer hen verkrijgen ook! - 't Is, tot het graf,

 

De Mozes-staf,

 

Die, uit des Levens steenrots (hoe 't ons gaat)

 

Frisch water slaat!