Al de volksdichten. Deel 2

[p. 181]

Eendragt.

1.

Wie met makkers moet verkeeren,

Of moet werken dag aan dag,

Dient te weten of te leeren,

Wat vereende kracht vermag; -

't Hálve werk, het half vermoeijen
Is het, als de scheepsluî roeijen

Met gelijken slag!

2.

Mannen-broeders! weest eendragtig

In uw huis en op de straat;

Dat maakt stevig, dat maakt krachtig,

In de Kerk en in den Staat:

Wat je gaarne Zelf zoudt kunnen,
Dien je aan iedereen te gunnen,

Brave kameraad!

[p. 182]

 

3.

 

 

 

Zie! wat ze òudtijds krachten vonden

 

Bij hun Eendragt in 't gevaar...

 

Neêrlands pijlen, zaâmgebonden,

 

Hielden 't wel tweehonderd jaar:

 

Mannen! tòrnt er een aan 't draadje,

 

Hij verkoopt-je - hij verraadt-je,

 

Dat 's waarachtig waar!

 

 

 

4.

 

 

 

Had een elk zijn zin gekregen,

 

Broeders, zeg'! waar zou dat héen?

 

't Was dan zonneschijn en regen,

 

Zomer, lente en herfst met-een...

 

Of je vloeken woudt of bidden,

 

't Gaat niet - 't beste leît in 't midden...

 

Wees' er meê tevrêen.

 

 

 

5.

 

 

 

Leer' wat nemen en wat geven,

 

Sta' te stijf niet op je stuk;

 

Leven moet je en láten leven,

 

Buurmans heil is elks geluk: -

 

Geuzen, papen, liberalen,

 

Dompers... moog de drommel halen!

 

Vink!.. denk om de kruk!

 

 

[p. 183]

 

6.

 

 

 

Laat dan blaffen, laat dan fluiten,

 

Ruw en sterk, of fijn en zacht,

 

Wie, van binnen of van buiten,

 

Tweedragt zaaijen wil bij nacht;

 

Lacht wat met hun looze vonden,

 

Keert uw horens naar de honden...

 

'Eendragt slechts maakt magt!'