Al de volksdichten. Deel 2

[p. 173]

Evenmaat.

1.

Al heeft de Koning nog zoo véel,

Al heb ik nog zoo min...

'k Heb goeden moed en kloeken zin,
En daaglijks mijn bescheiden deel;
En zoo men mij te rùilen vroeg,
'k Zoû zeggen: - ''k dank je, 'k heb genoeg...
Genoeg, dat is verbàzend veel!'

2.

Och! hebt gij àl te vólle maat,

't Is last en moeite maar;

Gij stort wat hier, gij stort wat daar, -
En 't valt (meest, zonder nut) op straat...
Of, éer ge aan 't eind' zijt van uw pad,
Zijt gij ligt Zelf het ergst beklad,
Door de' inhoud van die óvermaat.

[p. 174]

 

3.

 

 

 

Neen, neen! zoowat bij 't randjen af,

 

Dàt is de beste maat!

 

En - zoo het àl wat láger gaat,

 

Denk dan maar vroom aan Hem, die 't gaf.

 

Betrouw, dat Hij alléen het weet,

 

Hóeveel u dient van lust en leed; -

 

En... leg getroost uw wegjen af!