Al de volksdichten. Deel 2

[p. 73]

Winterdag.

1.

De lucht is blaauw, de vloed is ijs,
't Blinkt al in de'avondzonneschijn,
En langs de takken, bruin en grijs,
Hangt de ijzel, als een blank gordijn;
Daar vliegt, met korten vleugelslag,
Een kraaijenzwerm door 't pijnboomhout...
't Is toch een heerlijk ding in 't woud,
Zoo'n winterdag, zoo'n winterdag!

2.

Het mosbed kraakt, - de rappe voet
Drukt sporen in 't besneeuwde groen;
Ginds kronkelt, als een welkomsgroet,
Een blaauwe rookwolk door 't plantsoen;
Van verre klinkt, met slag op slag,
De scherpe bijl op 't harsig hout...
't Is toch een heerlijk ding in 't woud,
Zoo'n winterdag, zoo'n winterdag!

[p. 74]

 

3.

 

 

 

Maar ginds wacht mij een lieve vrouw,

 

En kinders ô! als melk en bloed;

 

Een krachtig maal, een warme schouw,

 

En duizend kussen, trouw en zoet;

 

Hoe mooi 't dan ook hier wezen mag,

 

Ik zeg, bij 't kruipen in mijn kluis:

 

't Is toch een heerlijk ding in... huis,

 

Zoo'n winterdag, zoo'n winterdag!