Al de volksdichten. Deel 2

[p. 72]

Opwaarts.

Met duizend sterren-oogen

Trekt ons de hemel aan,

Om naar zijn heldre bogen

Den bangen blik te slaan;

En als hun glansen blinken

Op 't moêgeweend gezigt,

Die stralen in te drinken

Van rein en troostend licht.

Met duizend, duizend tongen

Zendt lucht en zee en aard'

Een loflied, nóoit volzongen,

Welluidend hemelwaart.

Zóo - liefderijke Vader! -

Voert àl 't geschapen schoon

Ons telkens, telkens nader

Aan de' ongeschapen troon!