Al de volksdichten. Deel 2

[p. 49]

Zaaijen en maaijen.

Ik weet een kostlijk vôglenlied:
'Wij zaaijen niet, wij maaijen niet!' -
Zij zingen 't hoog, zij zingen 't laag,
In eikentop en rozenhaag,
Op heî en weî, in struik en riet...
'Wij zaaijen niet, wij maaijen niet!'

Doch - schoon de Landman 't gaarne hóort,
Hij zaait maar toe, hij maait maar voort;
Hij melkt zijn runders - maakt zijn ros
Eerst 's avonds van de ploegschaar los,
En denkt bij 't rijzen van den dag:
''k Ben blij toch, dat ik werken mag!'

'Maar komt des levens ávond aan,
Dan moog 't mij als de Vogels gaan;
Dan stijgt mijn lied, al beeft mijn stem,
Als 't kostlijk vôglenlied - tot Hem,
Die uit den Hemel op mij ziet...
Al zaai of maai ik dan meer niet!'