Al de volksdichten. Deel 2

[p. 43]

Geen roosje zonder doornen.

Een roos, die zonder doornen bloeit,

Waar mag ze zijn te vinden?

'k Vrees, dat ze in weinig hoven groeit;

Je zoekt vergeefs, mê-vrinden!

En of ze ook al te vinden waar',

Ligt dat ze u zoû mishagen;

Het 'hoort nu eenmaal bij elkaâr,

Dat roosjes Doornen dragen.

Wat leed in lust, wat lust in leed,

Zoo is ons áardsche leven;

En als het ons geen goed en deed,

't Ware ànders ons gegeven.

Dies neemt de roosjes, àls ze zijn;

Het leven met zijn nukken;

En doet het soms een beetje Pijn....

Het leer' voorzigtig plukken.