Al de volksdichten. Deel 2

[p. 44]

Laafnis.

De zomerhitte brandt en gloeit,

Ofschoon 't al Avond wordt:

Wat is er menig blad verschroeid,

En menig bloem verdord!

Een dag van zorg, een dag van leed,

Is weêr voorbijgegaan;

Gij kent ons harte, ô God! en weet

Hoeveel 't heeft dóorgestaan.

Maar koelte en rust daalt met den nacht

Op alle velden neêr:

Gij gaaft ze aan al wat naar U smacht...

Ai! geef ze ook Ons, ô Heer!