Al de volksdichten. Deel 2

[p. 18]

Uit de diepte.

ô Heldre bron! wat levend nat

Vloeit uit uw diepe kwellen;

Hoe lacht het kruid, hoe blinkt het pad,

Bevochtigd door uw wellen;

Hoe geurt de lucht van lieflijkheid
Waar gij uw frissche druppels spreidt,

En knop en bloem doet zwellen.

Toch ken ik nog een heldrer bron

Uit dieper Wel gevloten,

Bestraald door hooger levenszon,

Waar schooner bloemen sproten.

Zij - die haar frissche druppels spreidt
In 't harte der Tevredenheid...

Geleden of genoten!