Al de volksdichten. Deel 2

[p. 12]

Omhoog.

De zwaluw scheert langs 't watervlak

En zoekt haar spijs langs de aard';

Maar als ze die heeft opgegaard,

Dan vliegt zij haastig hemelwaart:

Omhoog, omhoog, naar 't wolkendak!

Alsof zij, in de blaauwe luchten,
Aan de aard' en 't aardsche woû ontvlugten,

Omhoog, omhoog!

Och! hief zoo ieder Mensch zijn oog -

Wanneer hij, moede en mat,

Zijn daaglijksch brood op 't levenspad

Met moeizaam werk verkregen had,

Omhoog, omhoog, naar 's hemels boog:

Dan vloog zijn ziel op vleuglen mede
Naar 't eeuwig Rijk van licht en vrede,

Omhoog, omhoog!