Al de volksdichten. Deel 2

[p. 10]

Op een' lentedag.

1.

De kruidjes uit'er aarde,

De bloemtjes uit den knop,

Ze dringen en springen naar buiten,
Als ging zich een deurtjen ontsluiten,

Als schoof zich een grendeltjen op'!

2.

Wat lokt U uit'er aarde,

Wat lokt U uit den knop,

Gij kruidjes en bloemtjes volprezen? -
Wie mag uw portierster wel wezen,

Wie heft er uw stengeltjes op?

3.

Of, voelt gij soms het suizen

Van 't Zuidewindje zacht!

Of, hoort gij het zangrige kwelen
Van leeuwriks- en nachtegaalskelen

U roepen bij dag en bij nacht?

[p. 11]

 

4.

 

 

 

Of, voelt gij, vol verlangen,

 

De reine, blaauwe lucht?

 

Of, wilt gij uw bloemen en bladen

 

In glansen van zonnelicht baden,

 

En sneller doen rijpen tot vrucht?

 

 

 

4.

 

 

 

Den 'Schepper' wilt Gij prijzen,

 

Dàt lokt U uit den knop:

 

Met Alles uit velden en hoven

 

Heft Gij nu, om 'Gode' te loven,

 

Uw groen en uw bloesemblad op!

 

 

 

6.

 

 

 

En alles stemt te zamen

 

Wat bloeit en glanst en zweeft,

 

Om juichend den Heere te danken

 

Met geuren en stralen en klanken,

 

Voor àl wat Zijn goedheid ons geeft.

 

 

 

7.

 

 

 

Ons geeft: Ons... Menschenkindren!

 

Ons: wier verdwaasd gemoed

 

Te dikwijls de Lente zag keeren,

 

Ach! - zónder den Heere der Heeren

 

Te 'danken,' voor al wat Hij doet!