Al de volksdichten. Deel 1

[p. 222]

Schoonheid des ouderdoms.

't Voorhoofd met rimpels en groeven doorsneden,

Wangen zoo vaal en zoo knokig van been,

Bochlig gebogen, met wanklende schreden

Strompelt ons Besje op haar krukje daarheen;

Naast haar, met bloeijende, blozende wangen,

Tintelvolle oogen en ravenzwart hair,

't Mondjen, alsof gij een perzik zaagt hangen,

Gaat onze jolige, guitige Klaâr!

Toch is in Grootjes ernst-vriendelijk wezen

Zoo iets trouwhartigs, verstandigs en goeds,

Zooveel oneindige liefde te lezen,

Zooveel berusting en vreê des gemoeds,

Dat ik - schoon Klaartje als een roosje moog' prijken

(Lacht gij mij uit... och! ik glimlachte meê)

Uitroep: 'Hoor, Klara! hoe mooi ge moogt 'lijken,

Mij dunkt ons Besje het móóist van u twee!’