Al de volksdichten. Deel 1

[p. 136]

Zinken.

1.

Blonde haren tot de voeten

Zit des Visschers Geerte aan 't meer

In haars vaders bootje neêr,

Om het fijne net te boeten;

Edelknaap, aan de overzij,

Gaat, al mijmrend, haar voorbij!

2.

Haar voorbij?... neen! - uit het loover

Treedt hij aan den groenen zoom

En hij wenkt haar, dat zij koom':

'Lieve Deerne, haal mij over!

Mooglijk vangt gij rijker visch

Dan in vaders netten is!’

3.

Doch - ofschoon hare oogjes stralen,

Toch slaat zij die zedig neêr;

En ze roept: 'Daarginds is 't veer,

Jonker! voor het overhalen;

Ik’ (zoo lacht ze, in schalken schroom)

'Vang geen visch, dan uit den stroom!’

[p. 137]

 

4.

 

 

 

Zie! - een sprong.... en voortgedreven,

 

Worstlend met der golven drang,

 

Klieft de Jonker 't nat zóó lang

 

Tot zijn krachten hem begeven...

 

Zegt eens, Juffers, - denkt ge niet

 

Dat hem 't Maagdlijn zinken liet?