Al de volksdichten. Deel 1

[p. 135]

De groene krans.

1.

Als de Leeuwrik komt te fluiten,

Steekt door 't venster, eng en kleen,

Klaartje 't blonde kopje heên,

Steekt ze 't blanke handje buiten

En ze hangt een frisschen krans

Aan den lagen geveltrans.

2.

Zie! in de eerste morgenuren,

Eer de Zon was opgegaan,

Vlocht ze dien van wingerdblaân

Slingrend langs de witte muren;

En hij noodt de Gasten thans

In den frisschen groenen krans.

3.

'k Weet wel oogjes die er blinken

Méér dan overoude wijn,

Lipjes, die te lieflijk zijn

Om u enkel toe te drinken;

'k Weet wel, wat er alle Mans

Heenlokt naar den groenen krans.