Al de kinderliederen

[p. 165]

Sneeuwliedje.

Blanke vlokjes, fijn en zacht,

Doe uw duizend-duizendtallen

Spoedig vallen....

De Aard' heeft u al lang gewacht.

Dek haar digt en warmpjes toe,

Dat ze eens van haar last en lusten

Uit moog' rusten....

Och! ze was zoo bitter moê.

Had ze niet het heele jaar

Onder zorg voor bloem en vruchten

Zitten zuchten -

Of het nimmer rusttijd waar'?

Eindlijk viel het arme schaap

Tusschen al 't verdorde loover

Achterover....

En in diepen, vasten slaap.

[p. 166]

 

Ligt ze daar nu bloot en kaal,

 

Als de Winter met zijn vlagen

 

Aan komt jagen -

 

Dan bevriest zij heelemaal.

 

 

 

Daarom, vlokjes, fijn en zacht,

 

Dekt haar, tot ze moog' ontwaken,

 

Met uw laken,

 

Dekt haar met uw warme vacht.

 

 

 

Als het dan weêr Voorjaar is,

 

Springt zij uit uw donsen veêren

 

In de kleêren,

 

Even flink en even frisch!