Vuur en wind (onder ps. Muus Jacobse)

[p. 49]

De wiekslag van den vrede
1944

[p. 50]

Welkom aan Anno Klaas Leonard
1 februari 1944

‘Nog altijd kan de wereld nieuw beginnen in ieder kind kan het opnieuw beginnen’.

De vrienden, Anno, die je welkom heetten
en je geboorte vierden als een feest
dat de voorafglans was van de bevrijding,
de weergeboort' waarop wij allen hopen,
legden een blijde glimlach om ons oog,
en dankend was het woord in onze mond,
omdat wij wisten dat ze jou herkenden:
een kind waarin de wereld nieuw begon.

Zij die jou enkel kenden bij vermoeden
waren al blij om jou: hoe zouden wij dan,
die zelf in blinde nood je zagen dringen
door de enge poort die naar het leven leidt,
hoe zouden wij niet vieren je ontwaken
uit de genoegzaamheid van eigen bloedklop
tot 't feest van zien en aadmen, de communie
met licht en lucht en Gods oneindigheid?

De kreet waarmee je vrij werd uit de engte
was als een lied voor ons, een vogeltriller,
boodschapper van een lente, als de lichtheid
van nieuw begin zich legt op alle dingen:
waren de rondingen van je gezichtje,
de prille knoppingen van neus en lippen,
de tere schutblaadjes van oor- en ooglid
niet overschaduwd van een rozig licht?

[p. 51]

 

Toch staan wij stil naar je te kijken, Anno:

 

het is te wonderlijk voor ons, te groot.

 

Je bent geboren midden in de dood

 

als een geschenk dat wij met schuwe handen

 

aanvaarden mogen, wetend niet vanwaar.

 

Wij zijn gevangen in het doodsgevaar,

 

hoe ben jij dan gekomen tot het leven?

 

Wij weten enkel: het is niet uit ons...

 

 

 

... Zal het zó zijn als de bevrijding komt?