Vader vertelt

Zendbrief

Heb ik er niet altijd naar gestreefd van deze rubriek een geestige, toch waardige en waarlijk waardevolle bijdrage te maken? Scherp polemisch of mild verzoenend, in ieder geval steeds vol begrip voor koekebakkers en kwispedoors, benaderde ik de onderwerpen; strevend licht en klaarheid te brengen wat in duister en rookgordijnen was verhuld. Enig daadwerkelijk sukses is dan ook uitgebleven - alleen het aantal anonieme telefoontjes nam sterk toe.

Zo heeft mijn overduidelijke opstelling i.z. het middenoostenkonflikt nog niet geleid tot de oprichting van ook maar één rekruteringsbureau voor vrijwilligers om het nog resterende grondgebied der Arabiërs te bezetten en tot bloei te brengen. En wanneer er dan eindelijk iets gebeurde dan was het meteen tot scha en schande. Zo leidde mijn Zendbrief over het onderwijs waarin ik verklaarde dat we onze zoon er al zo'n 2 jaar aan onttrokken, binnen acht dagen tot een dagvaarding om voor de Arrondissementsrechtbank te verschijnen zodat ik nu helaas moet meedelen dat men toch niet straffeloos zijn kind aan het schandelijke lagere onderwijs kan onttrekken. Althans, wanneer men daar openlijk kond van doet. Zulks kost 150 gulden of 8 dagen hechtenis. Maar dan ben je wel van verder geëmmer met de gemeentelijke schoolinstanties af. En de boete is aftrekbaar.

[p. 204]

Nee, zo'n rubriek schrijven lijkt wel leuk maar is het niet. Waar moet je het in hemelsnaam over hebben? In het kulturele vlak, zal ik maar zeggen, waar ik volgens afspraak over zou gaan schrijven, bleken op het moment dat ik me er in verdiepte personen en gebeurtenissen tot nullen en onbenulligheden te verschrompelen. Echt interessante en belangrijke zaken spelen zich voornamelijk af op het politieke en ekonomische vlak en daarvoor heeft HP al de beschikking over enige puike kenners en analisten en een door mij hogelijk bewonderde oprecht bewogen visionair.

Blijft over het Algemene leed. En, eerlijk gezegd, persoonlijk voel ik mij daartoe ten zeerste aangetrokken. Ik schrijf hierover echter al boeken zoals het Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming en vind daar reeds voldoende rust en voldoening in om het ook nog eens dunnetjes over te willen doen als betaald columnist. Waarom moet je trouwens overal voor betaald worden? Wanneer er echt iets beklemmends plaats heeft gevonden in dat smalle malle kulturele wereldje dan kan ik er altijd nog wel een Ingezonden Brief voor HP over maken. Daar behoeven ze niet direkt met geopende knip voor klaar te staan.

Al afturvend blijft de pure roddel over. En inderdaad, het zou mij geen inspanning kosten. Maar wat kan het schelen te vernemen dat romancier Bernlef zijn aktiviteiten begeleidt met zelf gekomponeerde, lovende brieven die hij vervolgens laat tekenen en in de krant zetten door buur- en huisvriend C. Inniger. Zelfs negatieve publiciteit is dan nog te veel publiciteit.

En daar is het NOS-programma Uit de Kunst waar ik uitsluitend naar kan kijken wanneer ik er - altijd zijdelings - zelf iets mee te maken heb. Je mag dan meemaken dat een 60-minutenfilm van een jong cineast de helft van de tijd krijgt die een 50-

[p. 205]

minutenfilm van een eveneens jong cineast te beurt valt; alleen omdat deze zijn scenario trok uit een boekje van W.F. Hermans die dan ook uitgebreid wordt geafficheerd.

Zoiets heet niet alleen Met twee maten meten maar ook Opentrappen van een reeds geruime tijd geleden al geheel geopende deur.

En al die items in het programma worden dan weer in een hoek geveegd door een ellenlang gesprek van de eindredakteur, de prominente Haagse dichter Peter Berger wiens behoefte om in het beeld te verschijnen en daar ook te blijven al storten de vogels dood uit de hemel inmiddels klassiek geworden is, een luisterspel van Berger dus met de zoveelste samensteller van een Van Goghboek, tevens zeer hoog geklommen ambtenaar bij de C van het ministerie van Cultuur, Rekreatie en Maatschappelijk Werk. Heet zoiets nog een witte voet halen wanneer zo'n dichtende televisiefunktionaris zelfs bereid is tot de heupen in de emmer witkalk neer te hurken?

Nee, geef me dan maar een boek als Schepping, Val en Vloed van de rijksaccountant K.A. den Breejen die, nota bene met behulp van de natuurwetenschappen, kans ziet het boek Genesis waar ook theologen tegenwoordig zo mee worstelen, door zijn inzicht in de Dingen weer toegankelijk en zelfs voor de kritisch gestemde persoon voorlopig opnieuw aanvaardbaar te maken. Zo'n boek vind je natuurlijk niet in de erkende boekhandel. Daar moet je een tientje voor storten en schrijven naar een écht undergroundtijdschrift Lamp-Licht (Lamp voor uw voet, Licht op uw pad, nietwaar), Laan van Blotenburg 39 te Woudenberg. Uitstekend voor deze altijd toch tot enig nadenken stemmende tijd van het jaar!

Ik schei er dus mee uit. Wat kan men beter doen dan er geregeld mee ophouden? Voor u en mij de klassieke vraag - die met om-

[p. 206]

hooggetrokken wenkbrauwen dient te geschieden - waarmee de Lubawitscher chassidiem iedere diskussie besluiten: Oevcheen! wat zich nog het best laat vertalen met EN DUS?

Haagse Post, 5.1.'74.