Vader vertelt

[p. 184]

Hadjememaar

En dan zou hier dus het eerste van een reeks van bijdragen van mijn hand zijn verschenen met boven deze serie artikelen in fors geletterte de titel STRENG EDOCH RECHTVAARDIG en daaronder, zo dit mogelijk is in kursief, ‘Werkende Jongeren’, gevolgd door ‘Op kantoor’, dan ‘De Handel In’ om tenslotte te besluiten met ‘Eind Goed, Al Goed’. Voorwaar, dat ziet er niet kwaad uit, wat?

Maar morgen is niet alleen de uiterste sluitingstermijn bij PC maar moet ik me ook voor de kadi verantwoorden omdat ik, als degene die het gezag over het kind Heere Heeresma uitoefende, althans degene, die zich met de feitelijke verzorging van dat kind had belast, terwijl hij daarvoor verantwoordelijk kon worden geacht, niet overeenkomstig de bepalingen van de Leerplichtwet 1969 heeft gezorgd, dat dit kind, dat toen nog leerplichtig was, als leerling van een school in de zin van artikel 1 onder b van gemelde wet werd ingeschreven, zulks buiten de geoorloofde gevallen in de Leerplichtwet 1969 genoemd. Ik wacht nu eerst maar eens af waartoe men bij de rechterlijke macht meent geroepen te zijn. Ik houd mijn zoon al zo'n 2½ jaar thuis - waar hij overigens puik onderwijs geniet - en dit alles had nog nooit problemen opgeleverd omdat de heren als gentlemen onder elkaar bereid waren nogal wat door de vingers te zien, niet in de laatste plaats omdat er wat pikante politieke kantjes aan deze affaire zaten, maar nauwelijks had ik in mijn Haagse-Postkolom (waar ik overigens nog steeds mijn draai niet in heb kunnen vinden) een lans gebroken voor het huisonderwijs en dit alles gelardeerd met de nodige pittige opmerkingen of bovenstaande onzin werd me per kerende post en

[p. 185]

aangetekend overhandigd, want dit ging natuurlijk te ver. Orde moet er plotseling zijn, nietwaar. Hoewel wordt verondersteld dat ik de wet ken is de inhoud van de Leerplichtwet mij natuurlijk onbekend.

Het enige dat mij ooit daarover ter ore is gekomen is de klausule dat kinderen van zigeuners ‘ontheven’ zijn. Maar hoe maak ik het de heren duidelijk dat we zigeuners zijn? Ik zal dus wel gestraft worden, al weet ik niet waarmee. Ik heb daar geen bezwaar tegen mits het maar voorwaardelijk is want iets anders moet ik helaas weigeren. Dat wordt dus waarschijnlijk - omdat mijn zoon ook niet onder druk een van die misse Bijlmer scholen zal gaan bezoeken - eerst een uitnodiging om de boete te betalen en daarna de politie aan de deur. Maar is er eer te behalen aan een verblijf in een cel? Ik kan de zaak traineren door in Hoger Beroep te gaan maar daar begin ik niet aan want dat zou mogelijk de suggestie wekken dat ik enig vertrouwen heb en dat bezit ik niet. Zeker niet in zulk soort kwesties. Ik heb hierin enige ervaring met een drie jaar durend door mij gevoerd proces; eerst tegen de gemeente, toen tegen de provincie en tenslotte tot voor de Raad van State. Tot mijn verbijstering, mag ik wel zeggen, ontdekte ik dat dit hoogste lichaam (bah, wat vies) slechts een adviserende funktie heeft en op haar beurt gebruik maakt van adviseurs van het te adviseren ministerie; hetzelfde ministerie dat, voor de zaak op de rol kwam, al aan de Raad had geadviseerd mijn Beroep niet ontvankelijk te verklaren. Voeg daarbij dat het advies van de Raad van State geheim is en de bal is rond en je hebt 'm nog slechts voor het nakijken. Ambtenaren, ach, ze kussen de kont van de ambtenaren. Ze zijn laf van nature en kunnen alleen maar gedijen onder de rokken van wetten en bepalingen. We zien het in kri-

[p. 186]

ses. We zagen het al in de oorlog. Laten we niet meer over hen spreken.

En zo, broeders en zusters, ontdek ik zojuist toch nog voor enige kopij te hebben gezorgd. Natuurlijk niet van zo'n fris, spiritueel en gezellig gehalte als u van de zittende redaktie gewend bent, maar een ernstig woord zo nu en dan is toch ook nooit weg. En verder besef ik plots wonderwel dat Rechter, bezig het vonnis te formuleren, als oud-student ook PC leest. En anders heeft zo'n man altijd wel een knecht in zijn omgeving die hem deze bijdrage even overhandigt wat waarschijnlijk weer zeer ten nadele i.d. werkt. Dat heb je er dan van wanneer je wel eens een lettertje schrijft en bovendien de onoprechtheid, die diplomatie en heimelijkheid waarmee we elkaar in evenwicht proberen te houden, verwerpt. Mocht er echter nog een lezer/es zijn die dit verstaat dan is nog niet alle hoop verloren en alle licht gedoofd. En verder, plannen zijn als een zucht, loopt u minstens de kans inplaats van een reeks streng moraliserende artikelen op uw servet te krijgen een paar nostalgieke reisverslagen in PC aan te treffen. Ik heb tenminste al de prijsopgaven van enkele op internationale roetes gespecialiseerde verhuisondernemingen opgevraagd want stel je eens voor, nietwaar. Je kunt trouwens nooit weten...

Propria Cures, 24.11.'73.