Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

[p. 109]

Den Pater noster uut gheleyt, naer tverstandt der heylighe Doctoren.

O Eeuwigh God die ons Vadere zijt
Van weghē dijns Zoons onsen Heer' almachtigh,
Die uut ghenaden is ter zeluer tijt
Ons broeder worden, makende ons warachtigh
Van u vianden dijn kinders een drachtigh:
Wy bidden dat dijnen heylighen Naem'
Van ons gh'eylicht zy, dat u zy bequaem'.

V rijck d'welc van de weerelt niet en es,

Sy ons toecommende (ô ghenadigh vader)
Gheeft dat ghy in ons alder hert' expres
Mueght wonen, deur dynen gheest ons berader,
Als meester, werckende-in ons teenegader
Al dat tot dijns rijcx kinderen behoort
Op dat wy vlie'n sviands rijck' vul discoort.

Dynen wille heyligh, oprecht ende goed

(VVaer zonder men niet goeds en can begheerē)
Laett gheschie'n in ons, al wilt vleesch en bloed
Daer teghen willende, uwen wille weeren,
Om u t'obedieren in alle affairen
Op d'aerde, alzoott u is obedient
Ghewilligh'lic in s Hemels regement.

Gheeft ons heden (want wy en moghen niet

Zorghen voorder, ghelijc de vrecke leuen)
Ons daghelicx brood, dat is, (naer u bedied)
Gheeft al dat onsen noodurft mach ancleuen:

[p. 110]

 

Maer by zonder wild ons ionnen, en gheuen

 

Tbrood dijns heiligs woorts, d'welc ons õderwijst,

 

En waer by ons ziele magh werden ghespijst.

 

Och God bekennende ons schuld ende quaed

 

Die ons (gheschiede ons recht) zoudē verdommē

 

Bidden wy u, schelt quijt al ons mesdaet

 

Soo wy doen, die wy ons schuldenaers nommen:

 

Maer wilt ons hier ooc in te goede commen

 

Gheuende ons dat wy uut der herten grond

 

Die ons schuldich zijn quijt schelden ter stond.

 

Laett ons niet vallen in verzouckinghe toch

 

Daer wy van naturen zijn toe gheneghen,

 

Daer toe den viand ons treckende is noch,

 

Ooc tvleesch en de weerelt, die ons zijn teghen,

 

Op dat wi niet en vallen van u weghen:

 

Maer verlost ons vanden quaden zeer loos

 

Med al dat hem angaet, ergh ende boos.

 

Met vast betrauwen doen wy dit ghebet

 

VVant uwe behoort toe het rijcke alleene

 

En hebt de macht, om dat te gheuen met

 

Dies b'hoort u ooc toe d'eere groot en cleene

 

Niet alleene nu, maer oock int ghemeene

 

Van inder eeuwicheit, tot eeuwicheit

 

Dies werd van ons Amen gheseit.

FINIS.