Psalmen Davids na d'Ebreeusche waerheit

Exaudi Domine iustitiam.
Psalme. XVII.

Dauid veruolghd zijnde bidt God, stelt zijnder vianden vvreetheit by zijnder onnooselheyt: nochtans bekend hy dat dit liden bevveeghd vvord van den vville Gods. Daeromme acht hy hē selfs veel gheluckigher dan zijn vianden, om d'hope die hy heeft vā te ghebrukē de ieghenvvoordicheyt Gods.

ANhoort mijn gherechticheit dogh, O Heer'
ende lett vp mijn claghen, Buught u ooren (in
dese daghen) Tot mijn ghebed rein van be-
drogh, VVilt van mijn zake vonnis gheuen:

[p. 46]

Laett u ooghē oordeelē t'recht, Ghy hebt ghe-
prouft mijn herte stecht, En snachts ondersocht
en beseuen.

VVanneer ghi my hebt ondersocht

Zo en hebdi, t'eenighen stonden,
In mijn herte niet anders vonden
Dan den mond sprack, als recht bedocht.

En nopende der meinschen daden

Ghedinckende u Godelick woord
Ic heb my ghewacht (zoodt behoord)
Van de weghen der Tirans quaden.

Verzekert minen gangh en keer

In u paden daer ic ben gaende,
En zijd my zoo wel gade slaende
Dat minen voet niet slibber meer.

Tot u mijn God ic addressere

Al mijn ghebeden, ende belijd,

[p. 47]

 

Om dat ghy my verhoort altijd

 

Buught u ooren, anhoort my wére.

 

 

 

O zalighmaker wonderbaer

 

Van die in u betrauwen zeere

 

Die haer steken ieghens u eere

 

Onttrect u ghenade van haer.

 

VVilt my verberghen en ghedooghen

 

Onder de schaduwen zeer vry

 

Van u vlaercken: en bewaert my

 

Ghelijc den appel diner ooghen.

 

 

 

Op dat ic alzoo magh ontvlie'n

 

De boose die my dus zeer dwinghen,

 

En oock als vianden omringhen

 

Naer mijn leuen staende by dien.

 

Die haer in wellust zoo verdwasen

 

Dat sy schinen te zine stom:

 

Maer sy kuennen wel spreken zom

 

Schamper woorden, en vpgheblasen.

 

 

 

Zi omringhen en speuren snel

 

Om ons verderfuen, als die slachten

 

De Leeuwen die den roof verwachten

 

En t'Leeuwelp in zijn holen fel.

 

Staet vp Heere, en wilt toch voortcommen,

 

VVerpt ter aerden den meinsche boos,

 

Ende verlost mijn ziel' altoos

 

Van hem diemen u zwaerd magh nommen.

[p. 48]

 

En van die zijn u gheessel-hand

 

Verlost my: ooc van d'aerdsche meinschen

 

VViens deel dat al is naer haer weinschen

 

In dit leuen zeer abundant.

 

Ghy vult haren buuck med dijn gauen

 

Zoo dat haer kinders zijn verzaedt:

 

En zulcke ghenough achter laett

 

Voor sijn gheslacht' in goed en hauen.

 

 

 

Maer ic zal zien u aenschijn goed

 

Leuende inne gherechtichede,

 

En sal zijn verzaedt, (als ic mede

 

Ontwect ben) van u wesen zoet.