|
| |
| |
| |
Ecloga.
oft Boer-liedt.
IAn, goeden Ian, beminde Lijs ghebuere,
En van sijn Lijs en hadd' hy gheenen duere;
Maer sy gheensins en minde desen sloef.
Op eenen dach, als hy was op sijn hoef,
Soo hoorde m'hem soo deyrelijck misbaeren,
Dat hy by nae 't hel Dorp hadd' doen vergaeren.
Sy hielden haer gheheel wt sijn ghesicht,
En hoorden aen sijn clachtigh liefde-dicht,
't Welck hy begon in deserley manieren:
Och! Lisken lief, sal u mijn droeuigh tieren,
Mijn treurigh sien, mijn claghen ouerhoop,
Beweghen niet te gheuen beter coop?
Sal ick dan gheen bermhertigheydt verwerven?
Och! ick vrees' neen, och! ick sal 'tnoch besteruen.
Nu is 'tden tijd dat het vee ionck end' oudt
Te soecken gaet de doncker' schad'wen coudt;
Haeghdissen groen, niet connende verdraghen
De heete Son, sijn nu in doorne haghen;
Oock soo wordt hun den noen-mael-cost ghebrocht,
En rusten nu, die moede sijn ghewrocht,
Daer ick in ste met roepen en met schreyen
Nu besigh ben in dees bedroefde weyen.
Och! hadd' ick niet veel beter nu ghedaen
Dat ick my hadd' ghehouden aen mijn Naen,
De welcke my soo lief hadd' wtermaten?
En dat ick haer soo niet en hadd' verlaten,
Om nu aldus te lijden sulck verdriet?
Oft hadd' ick my ghehouden aen mijn Griet.
Al was sy swert, en ghy een weynigh witter,
Sy was my soet, en ghy daer teghen bitter.
| |
| |
Och mijn schoon Lijs, en wilt betrouwen niet
Op schoonheydt wit, want daghelijcks men siet
Dat wind-bloem wit in 't veldt leyt afgheresen,
En bezien swert met naerstigheydt ghelesen.
Ick ben van u verstooten, en nochtans
En weet ghy niet wat ick ben voor een Hans:
Hoe rijck ick ben van schapen, en van koeyen,
Die t'aller tijdt van wit melck ouervloeyen.
Gaend' hebb' ick hier vast by d'Hoboker Hey
Twee honderdt thien schoon Schapen in de wey.
Vier Verckens vet, met veertien ionghe vigghen
Voor mijnen stal in een kot saechtiens ligghen.
Acht koeyen schoon hebb' ick in mijnen stal,
En kaluers ionck tot seuen in 'tghetal.
Twee Merrien vol, en twee-paer ploeghend' ossen
Hebb' ick in 't landt hier neffens dese bossen
Met ploeghen dry omkeerende het veldt.
Noit en hebb' ick ghebreck van eenigh gheldt,
Mijn maerten gaen ter stadt-waerdt daeghlijcks loopen,
Met eyers versch, om die daer te vercoopen,
Met boter, kaes, met melck, met hinnen vet,
Met poelien eel, met vigghen altemet.
En mijne knechts gaen mijn hout derwaerds vueren,
Mijn caluers ionck, en 't graen wt mijne schueren,
En comen dan weerom naer huys ghegaen,
En brenghen my het gheldt daer van ontfaen:
Dan springh' ick op, en vrolijcken van aerde,
Spel' op mijn pijp een lustighe galiaerde.
Oock en ben ick niet leelijck noch mismaeckt,
Dat weet ick wel, want laetst was ick gheraeckt
Aen een Riuier, alwaer ick con sien claerlijck
In 't water stil mijn heel ghedaente. waerlijck
Ghy hebt onrecht my te verachten, want
My dunckt ick ben een hups en aerdigh quant.
| |
| |
Och, Lisken lief, waer 't dat ick naer 't betamen
V hadd' ghetrouwt, wy souden gaen te samen,
Van 't eene dorp in 't an'r met groote vreught
Te kermis, en vermaecken onse ieught:
Wy'n souden met malcanderen niet kijuen,
Als ander doen, maer souden vreught bedrijuen.
Eens tappen doen, en als ghy hadt de kan
Soudt ghy op staen, en brenghen 't uwen Man:
Dan soud' ick my tot vrolijckheyds vermeeren,
Ock met der spoedt eens vreughdelijck omkeeren,
Het been om 't lijf, de armen om den hals;
En kusschen u aen uwe kaeckskens mals.
Och och, dit waer een vreught gansch wtghelesen.
Voords naerderhandt als wy t'huys souden wesen,
Soo souden wy met euen grooten vlijt
In 'tliefden-spel besteden onsen tijdt.
En als sou sijn den dagheraedt ghecomen,
Dan souden wy gaen inden hof, en bloemen,
Met Eglentier, en Tymus plucken daer,
(Cruydt dat wel rieckt) en binden dat te gaer,
En maecken soo schoon tuylen met veel hoopen,
Om die naer d'Stadt te seynden te vercoopen.
Ons' knechts te wijl' die souden in het landt
Doen 'tander werck met den ploegh inde handt.
Dit soud' dus sijn ons vermaeck alle daghen,
Ick weet seer wel het soud' u gansch behaghen.
Maer wat stae ick my hier dus en verbly.
Met ydel hop', als daeren-teghen sy
Heel herdt; en straf, my gheensins en wilt achten?
Maer beydt, ick sal eens mijnen keer verwachten,
Als sy sal gaen te kerck', oft als sy sal
Gaen naer de wey, dan sal ick haer dit al'
Verhalen gaen, en daer me sal ick winnen,
Dat sy voordaen my sal altijdt beminnen.
|
|
Auteursrechtvrij