|
| |
| |
| |
Den strydt
Tusschen David ende Goliath.
HY te vergheefs hem sterck te wesen melt,
Die daer verblindt met gramschap buyten zeden,
Niet en bemerckt hoe weynigh 'tgroot gheweldt
Baet, als de cracht niet wordt bestiert door reden.
D'ootmoedighe swackheydt, hoe seer bestreden,
Altijdt beschermt wordt door d'almachtigh' handen:
Maer het verwoedt, en hooghmoedt onbesneden
Valt onverhoeds in verlies, en in schanden.
Noch door 'tgeschut, noch door 'tscherpsnijdigh swaerdt,
Door grachten diep, door hooghe vest, noch toren,
En can gheensins den boosen sijn bewaert,
Waer van de wraeck' is byden Heer ghesworen.
De beken snel vallen ten eynd' verloren;
Den eyck, hoe wel op hooghen bergh verscheyden,
En heeft des gheen meer seker plaets vercoren,
Dan 'tboomken teer, dat daer wascht inder weyden.
O grooten Godt, Godt die ick singhen will',
Ick bidd' u doch spant van mijn harp' de snaren;
Niet om het Griecs, oft het Troyaens gheschil
Te roemen, maer den Herder ionck van iaren:
Den ghenen, die hem stellend' onervaren
Teghen 'tgheweldt des Philistijns verwoedigh,
Bewees hoe seer haer machtigh mach verclaren,
Onder u handt een cleynigheydt ootmoedigh.
Den Philistijn, en 'tvolck van Godt den Heer
Seer naer by een op twee gheberghten laghen;
Alhier soo lach den leygher der Hebreer,
Daer hadd' sijn heyr den Philistijn gheslaghen:
| |
| |
Als in fijn stael claer-blinckend', alle daghen
Een heldt vermaert, wt 'tleygher der tyrannen,
Beroepen quam, om lijf voor lijf te waghen,
De cloeckste van all' d'Isralitsche mannen.
Tot veertigh mael was desen stouten heldt
Al te vergheefs wt sijne tent' ghecomen
En niemandt hem om wederstaen en stelt;
Des Saul bedrijft een droefheydt wtghenomen
Waer is hy nu (seydt hy) die hem beroemen
Derf teghen dees versmaedtheydt te gaen strijden?
Mijn dochter schoon belou' ick aen soo vromen,
En van tribuyt sijns Vaders huys te vrijden.
O Israel, eertijds een volck vermaert;
Waer was alsdoen die vromigheydt verheven;
Waer me ghy dick te bouen comen waert.
De aldervroomst', en haer berooft van 'tleuen?
Och! 'tmoest wel sijn dat eenigh quaedt bedreuen
Beroepen hadd' tot wraeck' de hooghe Godtheydt,
Ghemerckt u hert soo seer nu comt te beuen
Voor eenen pracht, en Philistijnsche sotheydt.
Men siet alsoo in vrees' in haghen vlien;
Verborghend' haer, de duynen soo ootmoedigh,
Als sy van verr's den Arendt op hun sien
Van inde locht hoogh nedervallen spoedigh:
Den wreeden dan met vleughelen verwoedigh,
Sietmen nu hoogh nu neerwaerds weder swacken,
En cretsende met sijne clauwen bloedigh,
Rent al rondom de doornachtighe tacken.
| |
| |
Sulcks vertoond' hem den Crijgher trotsch; en hy,
Die hadd' ghesien de grootheydt van sijn leden,
By een coloss' mocht hem ghelijcken vry,
Oft toren hoogh, die te veld' soude treden.
Sijn lichaem was van bouen tot beneden
Met schelpen dick ghewapent, en beslaghen;
Het yser doen en was-men niet, als heden,
Soo seer ghewoon ter oorloghen te draghen.
Sijn Helmet claer, als eenen blicksem, straelt,
Waer aen men sach een groote pluym gheheghen;
In sijnen schildt stondt Nembroth wtghemaelt;
Een groote speyr sach-men sijn handt beweghen:
Dus toegherust, tracht hy door honderdt weghen
Op hem te veld' de Ioden wt te locken:
Maer Israel blijft in sijn tent', versleghen
Van vyandt so gheweldigh en door-trocken.
O (seyde hy) slecht vliedende gheslacht,
Dat wel mach by bloo hinden sijn gheleken;
Die u landt hebt verlaten en veracht,
Om met den ploegh ons aerdtrijck te doorbreken.
Waer is dien Godt? waer is dat hert besweken,
Dat eertijds u soo verre ded' verstouten?
Siet hier den arm, die soo veel leeds sal wreken,
En u wel haest bekennen doen u fauten.
Ick ben de ghen', die met dees handen sal
My maecken wech naer d'hemelsche woonsteden.
Wie van Go'en, oft vande menschen all'.
Sal doruen dan den ganck my ondertreden?
| |
| |
O sot volck, die naer soo veel ydel eden,
En wond'ren valsch lichtvaerdighlijcken hooren:
Ick en ben niet om door soo slechte reden.
Soo haest ghevat te worden byder ooren.
Waer is hy nu, die eertijds streedt voordy?
'kSeggh' hem, waer van de Ioden soo veel houwen.
Waerom en comt hy nu niet teghens my,
Die niet dan op mijn cracht en hebbe' betrouwen?
Armen soldaet, die eer langh sult aenschouwen
Met een rooy beeck dees velden ouerdreuen,
Ghy hadt u bet, in u woestijn ghehouwen,
Daer ghy by dauw, en water pleeght te leuen.
O lustigh volck, o crijghers stout en herdt,
In eenigh bosch, oft bergh, in voordeels palen:
Is 'tuwen Godt, oft is 'tghebreck van hert,
Dat u verbiedt te veld' op my te dalen?
Een hert; dat cracht en vromigheydt verstalen,
En laet hem niet met stercken wal besluyten:
Schiet dan de deught in iemandt haere stralen,
Siet hier in 'tveldt is hy die hem roept buyten.
Gh'lijck in een perck, omringht zijdt ende wijdt
Van 'tledigh volck, op eenighe bly daghen,
Den wreeden stier, ghewesen tot den strijdt,
Sijn crulligh hooft gaet hier en daer langhs draghen:
Den Philistijn, die in strijdt heeft behaghen,
Trotserende met dreyghementen roemigh,
Swiert soo de pluym van sijn helmet by vlaghen,
En vult de locht met lasteringhen schroomigh.
| |
| |
'tHebreeuwsche heyr verschrickt tot dese mael,
Met een doodt-verw' heeft sijn aensicht bestreken;
En riep tot Godt met een ghemeyne tael,
Heer! wilt doch nu den stouten hooghmoedt wreken
Van desen wree'n, die dreyght u volck besweken.
Alsdoen den Heer beweeght sijn recht'-handt goedigh,
En gaff de sijn' van sijn ghenaed' een-teecken,
Ter slincker handt slaend' eenen donder spoedigh.
En al terstondt men daer verschijnen sach
Een Herderken, ghelijck van Godt ghesonden.
De Knapsack dweers op sijnen rugghe lach,
Den slingher was om sijnen arm ghewonden.
De heyren beyd', die daer rondomme stonden,
Verwondert, hem al vast aensiende bleuen;
Als, met een hert van alle vrees' ontbonden,
Hem tot den strijdt den Herder gaet begheuen.
Maer als den Reus' hem quam te sien van verr's
Betredende soo cloecklijck de landouwen;
Aensach hy hem al lachend' ouer dweers,
Nauws moghende de pijn van hem t'aenschouwen.
Daer naer terstondt, met een verwaent betrouwen,
Hem stellende in een verwoedt vervaerlijck,
Hief hy sijn hooft, en met een stem om grouwen
Riep hy tot hem dees woorden openbaerlijck.
Seght my cattijf, moe van het leuen soet,
Cleyn stucksken mans, tot mijnen wil verwesen;
Wie uwen vrindt u hier doch comen doet,
Om rauen aes wel haestighlijck te wesen?
| |
| |
Ghy doet my schand', o creatuer mispresen,
Als ick u sie; nochtans soo sult ghy steruen
Door mijnen arm, (o gheval wt ghelesen!)
Om uwen roof een kerck te doen be-eruen.
Waerom en comt hier nu niet in het veldt
Den vromen Saul, en doet sijn sperre beuen?
Oft Abner sterck, oft Ionathan den heldt,
Aen wie den bogh' heeft soo veel eer' ghegheuen?
'tIs daer, 'tis daer, daer haer mijn cracht verheuen
In baeyen moest', niet tot dit slijck haer keeren,
Dat mijne winst' een schand' sal doen aencleuen,
En door sijn doodt sal sijnen lof vermeeren.
Ha! groote beest', andtwoordt hy onversaeght,
Mijn hert verstout door u hooghmoedigh spreken;
Want Godt, aen wie u lasteringh' mishaeght,
Die is den schildt van mijn hop' onbesweken:
Sijn handt alree is t'uwaerds wtghesteken,
Om u groot lijf gansch te vernielen vaerdigh:
En siet my hier, die om u 'thooft te breken,
Ghesonden ben van sijne wraeck' rechtvaerdigh.
Des Reus' alsdoen schijnt dat van gramschap berst,
En schuymende als eenen hondt verwoedigh,
Seer schrickelijck op sijne tanden knerst:
En fronssende neus', voorhooft, ooghen bloedigh,
Lasterde Godt, den Hemel, en 'tLicht gloedigh.
Met woorden eerst dus onder haer sy streden:
Daer naer in haest, met eenen ganck cloeckmoedigh,
Verscheydentlijck sy op malcand'ren treden.
| |
| |
Den Philistijn, verblindt door groot verwoedt,
Beweeght sijn cuds', en comt met herten brandigh;
Met open mondt, en onbestierden voet,
Voortbrenghende de coude vrees' vyandigh:
Maer eenen ganck den Herder meer verstandigh
Ghebruyckende, omringht den vyandt hooghe,
En loosselijck den windt, en d'aerde sandigh,
Met oock de Son, stelt hy hem rechts in d'ooghe.
Gh'lijck m'aenden voet van eenen toren sterck,
Die men daer soeckt te worpen langhs der weyden,
Den Pionier met schuppen siet in 'twerck,
Om eenen wech voor 'tlaet-cruydt te bereyden:
Niet andersins door een seer langh omleyden
Den Herder loos lonckt met den hoofd' gheneghen,
En is altijdt op sijn hoed' voor den Heyden,
En sijn swaer' cuds' ontspringht in alle weghen.
Den grooten heldt, van dweers, en ouer cruys,
Swiert sijnen arm, met een cracht onghenadigh;
En scheurende de locht met groot ghedruys,
Ghingh nemen eyndt van desen strijdt soo schadigh:
Als vanden Heer de rechterhandt weldadigh
Weyrt vanden slach het schrickelijck ontmoeten;
Die op het veldt neervallend' onghestadigh,
Schoer 'taerdtrijck voor des cloecken Herders voeten.
Die daer ghebooght op sijne knien, verhit,
Met vasten voet hem eyndelingh gaet gronden;
Ghelijck als Godt, als hy tot ons-waerdt schiet
'tWraeck-ghierigh vier van 'swerelds boose sonden:
| |
| |
Den stercken Iod' alsoo tot twee dry stonden
Omdraeyende den slingher sonder schuyuen,
Heeft het gheschut wt sijn gheweyr ghesonden,
Met een gherucht dat door de locht ghingh snuyuen.
In 'tvoorhooft rechts, daer den worp was ghemickt,
Druckt hem den steen van desen wijdt-vermaerden:
Den toren hoogh tot dese mael verschrickt,
Met eenen val gheweldigh sinckt ter aerden.
Den winnaer cloeck gaet hem terstondt aenvaerden,
En maeckend' hem met sijns selfs mes aen 'tsaghen,
Windt met den hayr', om prijs van meerder waerden,
Rondom den arm het groot hooft afgheslaghen.
'tIods-volck alsdoen, dat de vrees' van den noodt
Noch in sijn winst' de schudden ende beuen,
Comt wt sijn heyr, en vanden Herder groot
Verseyndt den lof ten Hemel-waerdt verheuen.
Den Philistijn met bleecken vaer doordreuen,
Keert sijnen ruggh', en neemt de vluchte schandigh,
Verlatende 'tcoudt lichaem, sonder leuen,
En sonder naem, op 'tveldt bebloedt en sandigh.
Mijn Rhijmen singht d'ontsteruelijcke eer';
Waer naer ghy hebt alree begonst te trachten;
'tWelck u sal sijn al onghelijck veel meer
Lof en gheluck, dan een clucht niet om achten:
Want al hoe wel u dicht stondt te verwachten
Te worden tot verghetentheydt ghedronghen,
Soo hebt ghy nu veel heyligher ghedachten,
Dan die den strijdt van Troyen heeft ghesonghen.
|
|
Auteursrechtvrij