Nederduytsche poëmata

Sonet.
Ter eeren van het alderheylighste Sacrament.

GHewaerdight u mijn huys tot woonplaets wtvercoren
Te wesen goeden Heer; en als is 'tvuyl, besmet,
Versmaedt het niet, maer eer verciert, en suyuert het
Met de schoon stralen claer ws ghenaed' ingheboren.

Ghy hemels broodt, waer door ons comt een spijs te voren,

Een spijse, die de siel verheught, voedt, en maeckt vet;
Gheeft cracht en sterckte, die in 'teeuwigh leuen set
Den ghenen, die in u laet al sijn quaedt verloren.

En is dat niet voorwaer d'onnoosel slach-offrande,

Die den Vader versoend', en wischt' wt ons misdaedt,
En ons van steruelijck in hemel Godlijck maeckte?

Is dat den ghenen niet, die de wereldt vermande?

Daer 'tmenschelijck gheslacht aen vrijheydt door gheraeckte?
Die ieder opende des hemels enghe straet'?