Nederduytsche poëmata

[p. 33]

Sonet.
Op den Kers-nacht.

HY, die van eeuwigheydt is Godt, en Heer almachtigh,
Des hooghsten Vaders soon, die alles schiep van niet,
Wordt heden van een Maeght, hier in dit aerdtsch verdriet,
Gheboren inden vleesch', beweeght door liefde crachtigh.

De Moeder is verblijdt; van d'Enghelen eendrachtigh

Men hoort met soet gheluydt een vrolijck hemels liedt;
Waer door men daer terstondt van alle canten siet
Veel Herders, om t'aensien sulck wonder gansch aendachtigh.

Gheluckigh sijt ghy, Maeght, en Moeder hoogh-vermaerdt;

Ghepresen moet ghy sijn, die sulcke vrucht ons baert,
Waer door wy ganschelijck aen vrijheydt weer gheraecken:

Gheluckigh waert ghy oock, o herders, die 'tgheval,

Oft wel Godts stemme riep in dien vermaerden stal:
Gheluckigh all' de ghen', die haere soetheydt smaecken.