Maria
by een roose, en by een Lelj vergheleken.
SChoon Maeght, wiens claerheyds glans het hemels rijck verciert.
Schoon Maeght, wiens heerlijckheydt de wereldt; prachtigh, viert.
Schoon Maeght, om uwe deught, Godts Moeder wtuercoren,
Van wie ghy schepsel sijt; en dochter hoogh-gheboren.
Schoon maeght, Gods suyuer Bruydt, en huysvrouw wijdt-vermaert;
Schoon Maeght, die sonder smet, Godt seluer hebt ghebaert.
In cuysheydt, wiens ghelijck; noyt d'Enghelen en saghen,
En die alleenlijck hebt in suyuerheydt behaghen.
Verleent ons, schoon Goddin, beweeght tot alle deught,
Een hert, en lichaem cuysch, daer ghy u in verheught.
Verleent ons, schoon Goddin, een onberisp'lijck leuen,
Gheeft ons, 'tghen' sonder u, ons Christus nauws wilt gheuen.
De witte lelien, en 'troosen-roodt te saem,
Sijn u behaghelijck, Schoon Maeght, en aenghenaem:
Gheeft ons een hert sneeuw-wit; een hert; dat oock, als roosen,
Met lieffelijcken reuck, in eeuwigheydt mach blosen.
Te weten, dat het sy door uwe witheydt wit,
En blosigh roosen-roodt, door liefdes groote hitt';
Op dat ghelijckerhandt het vier, en 'tsneeu, eendrachtigh;
Te samen strijden vroom, ond'r uwe grootheydt machtigh.
Op dat, door 'tcoude sneeu, den vleeschelijcken lust,
En vierighe begheert' in ons mach sijn gheblust:
En dat de Heete vlam het sneeu soo warm' by maten,
In ons vercoudt ghemoedt, dat wy de sond' verlaten.
Sneeu is ons hert oprecht, en ys is ons ghemoedt,
'tEn sy dat haer 'tscharlaeck van liefde branden doet.
Peck is het van ghelijck, en swert veel meer dan colen,
Soo daer gheen suyuer trouw', en liefd' in is verholen.
Daer sal reyn liefd' in sijn, soo hem het roosen-roodt
Vermenght met 'tlelj-wit, en staet voor jeder bloot.
Het een ,, en 'tander dan, schoon Maeght, die sijt te samen
Gansch lelj, roos, en hof, wilt ons verleenen, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij