Nederduytsche poëmata

Sonet.

O Saligh, hoogh, en groot, meer danmen can wtspreken,
Bouen de vrouwen all', die in u maeghd'lijck reyn
Lichaem besloot den Heer, den welcken 'shemels pleyn
Niet en omvanght, van Godt met sijnen Gheest ontsteken.
Ghy, hoe meer onder ons u hoogheydt heeft ghebleken,
Die ghy van hem ontsinght, die 'tal schiep groot en cleyn,
Hoe meer d'ootmoedigheydt in u hert werdt ghemeyn;
Soo datter gheenen mensch by u mach sijn gheleken.
O ghy, naer uwen soon, ons eenigh voorbeeldt soet,
Waer door d'hoouaerdigheydt haer hoornen houdt gheleghen,
Die altijdt socht het ghen', dat haer niet toe en quam:
Ghelijck d'oprechte son in u haer woon-plaets nam,
Die ons met haer claer licht gheleydt in alle weghen,
Alsoo van hem mijn siel oock tempel wesen moet.