Pvb. Ovidii Nasonis Minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.

Aen Cloris.

GHY vlucht voor my, veel snelder als de wind,
Al even eens gelijck een vresigh Hind

Dat door 't gebergt loopt na sijn moeder soeckẽ,

En sich verschuylt in holen en in hoecken,

Hier van een rots, en daer van 't woeste wout,
Alwaer 't door anghst hem selven stille houwt,

So langh als 't hoort de groene telgjes beven,

En langhs 't geboomt een labbrigh koeltje sweven.

[p. 273]

 

Of recht also gelyck het schrickigh vliet

 

Als een haegh-dis ter dooren hegh wt-schiet.

 

Het knicke-beent en 't hert en leden trillen,

 

En zyn in langh niet wederom te stillen.

 

'k En ben nochtans geen bloet-gewende Beer,

 

Noch wreede Leeuw, die uwe doot begeer:

 

'k Vervolgh u niet om u van een te scheuren,

 

Maer om dat u van my sou goet gebeuren.

 

Wat! loopt niet meer so kindts heen na u Moer,

 

Steunt op u selfs, en neemt in handen 't roer.

 

V çierlijck kleet, u langh-en-dichte kragen,

 

Sijn niet gemaeckt om Moertje te behagen:

 

V fiere tret, u boesem uyt gepuylt,

 

Die ons doet sien wat ghy daer in verschuylt,

 

V staen voor deur, en u eerbiedigh buygen;

 

Aen die niet blindt al-willens is, getuygen

[p. 274]

 

Dat ghy zyt oudt, en groot, en wijs genoegh,

 

Om met een man te trecken 's huwlijcks ploegh.

 

Daerom en sijt voortaen niet meer so schouw,

 

Soo ghy geen Klop wilt zyn, maer Bruyt en Vrouw