Pvb. Ovidii Nasonis Minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.

Ode.

VENVS gaet haer Soontjen soecken
Gansch verstoort in alle hoecken;

Venus soeck 't verloren kind,

Doch ick wed dat zy 't niet vind.

[p. 174]

 

Want de Min is haer ontslopen,

 

En strackx in mijn hert gekropen:

 

Waer besweet, besnot, behuylt

 

Hy voor Venus toren schuylt.

 

Ach! ick ben soo seer beladen;

 

Ach! wie sal my helpen raden

 

Wat ick doen of laten sal,

 

Dat ick in geen ongunst val.

 

'k Sie wel dat ick van twee quaden

 

Dit of dat op my moet laden;

 

'k Sie wel dat van een van twee

 

D'ongenaed' is voor my ree'.

 

Nochtans soud ick noode scheyden

 

Wt de gunst van een van beyden;

 

Liever waer ick beyd haer vrind,

 

En van beyde gaer bemind.

[p. 175]

 

Venus kan haer leet soo wreecken,

 

En haer Soon weet duysend treecken

 

Om te quellen die hem laeckt;

 

Geen van tween wil zijn geraeckt.

 

Blijft de Min by my verholen,

 

So geraeckt mijn hert in kolen;

 

En so word mijn ingewant

 

Door zijn vier tot asch verbrant:

 

Gae ick oock by Venus snappen,

 

En 't verloren kind beklappen,

 

Of haer in mijn hertje toon

 

Waer gescholen is haer Soon;

 

Dobbelt sal hy my vergelden

 

Dat ick hem dus heb gaen melden,

 

Met een nieuw-gevonden smert

 

Sal hy pynigen mijn hert.

[p. 176]

 

Nu dan, Liefde, staeckt u huylen;

 

'k Laet u in mijn hertje schuylen:

 

Weest gerust en onbela'en,

 

Want ick sal u niet verra'en.

 

 

 

Maeckt alleen, ghy vlamme-stichter,

 

Dat u brand my valt wat lichter,

 

Soo sult ghy te beter vry

 

In mijn boesem zijn by my.

 

 

 

En is vriendschap vriendschap waerdigh,

 

Maeckt dan dat mijn Nymph goed-aerdigh

 

Dese liefd' die in my woont

 

Eens met weder-liefde loont.