Pvb. Ovidii Nasonis Minne-kunst, gepast op d'Amsterdamsche vryagien: met noch andere minne-dichten ende mengel-dichten, alle nieu ende te voren niet gesien.

[p. 163]

Minne-Dichten.

[p. 164]

[p. 165]

Aen Cloris.

SChoone onder de Schoonste, wiens blixem-schietende ooghen de macht gehad hebben van alder-eerst tot in 't binnenste van mijn noyt-geraeckte herte door te dringhen; ende wiens bevalligheden de wapenen geweest zijn om mijn noyt-geschende vryheydt onder 't iuck vande Min te brenghen: siet hier de eerstelinghen vande vruchten die uwe liefde in my geteelt heeft, ende die ick u, in teycken van dienstbaerheyd, tot een schattinghe kome op-offeren: ontfangtse met also goeden herte alsse u van goeder herten aengeboden worden; ende en siet niet soo seer op de kleynheyd vande waerdije der gifte, als op de grootheyd vande goede wille des ge-

[p. 166]

vers. Hoe weynigh het oock is dat ick vermagh, soo sult ghy dit ten minsten door my genieten, dat ghy de eerste sult wesen, wiens schoonheyd voor onse Nederlanders in haer eygen tale aldus ten toon gestelt is. Petrarcha heeft zijn Laura by de Italianen; Ronsard zijn Cassandra by de Franssen; Monte-Major zijn Diana by de Spanjaerden bekent gemaeckt: ick hadde u oock wel toe-gewenscht, eenen deftigen Hooft, een soet-vloeyenden Cats, of een aerdighen Heynsius; die u met hare beroemde pinçeelen nae 't leven af-schilderende, uwe volmaecktheden ruchtbaer gemaeckt hadden soo wijd als de Duytsche Spraecke verstaen word. Doch by gebreck van beter, so ver waerdight dit slechte bloemkransjen om op de krullende hayren van uwe Maegdelijcke vlechjes geset te moghen worden, seecker zijnde, dat daer niet een eenigh blaetjen aen en is 't welck niet van uwen lof getuyght, ende van uwe begaeftheden roemt: isser yewers hier en daer een roosjen by geraeckt, dat ick uyt de buur-Hoven gepluckt ende by de myne in-gevoeght hebbe, en stoot u daer niet aen, want sulckx geschied is om het Roosen-hoetjen dat ick u

[p. 167]

gemaeckt hebbe te meer der luyster te geven. Ick en schame het my oock niet, als daer in gevolght hebbende soo-danige voor-gangers, wiens geleerde wercken de Nijd selver moet prysen, ende d'af-gunstigheyd moet voor goed kennen. Pettarcha, Ronsard, en Monte-Major hebben den Griecken en Latynen af-geleent vele soete aerdigheden, daer zy hare schriften ende hare tale kunstelijck mede verçiert hebben. Hoe soud men my dan qualijck konnen af-nemen dat ick haer en haers ghelijcken wederom yet ontleene, om daer mede te doen gelijck zy ghedaen hebben? Daerom mijn Soetertje stelt u hier in te vreden, ende en vreest niet dat yemand dese myne Dichten voor de zyne sal komen aen tasten. VVorter oock yewers een gevonden, zijn werck maeckende van droomen uyt te legghen, ende de verhoolenste gedachten van anderen te raden; die soude willen segghen wat voor een Nymphje onder den soeten naem van CLORIS verburghen is, lacht hem uyt; want hy weet wel dat hy niet en weet wat hy seyd: ende antwoort hem vry, dat hy wel magh gelooven, dat by aldien my hier niet aen gheleghen en was, ick de moeyte

[p. 168]

niet en soude nemen om dit soo sorghvuldigh te bewimpelen: ende dat, indiender my aen geleghen is, ick wel een slecht-hooft moste wesen van dit te willen bedecken ende niet te kunnen. Vaert wel eenige Voogdesse van mijn hert, ende maeckt dat u medooghende gunste my noch eens soo veel stoffe geve, om uwe goet-dadigheydt en mijn vergenoeginghe by al de wereld kundbaer te maecken; als u aentreckende schoonheyd gedaen heeft, om uwe bevalligheden en mijn lyden ten toon te stellen.