Rymkronyk van Jan van Heelu betreffende den slag van Woeringen van het jaer 1288
(1836)–Jan van Heelu–
Auteursrechtvrij
[pagina 327]
| |
Bylagen. Appendices. | |
[pagina 329]
| |
Bylagen.A. Voorrede van den Afschryver.
Ane die hystorie mach men kinnen,
Die buten biblen ende binnen
Gescreven sijn, ende ghedicht,
Hoe God ghemeine goet bericht
V[regelnummer]
Van der werelt, metten heeren.
Daer bi roepse God ter eeren,
Dat hise boven dat volc set,
Om datsi recht na die wet
Elken selen doen ghescien,
X[regelnummer]
Ende selve alle boecheit plienGa naar voetnoot1.
Vast gheleide, in goeden vrede,
Ende gaven munte, na tslants sede,
Selen sie houden doen altoes:
Dit es die sake, daers omme coes
XV[regelnummer]
God, ende datsi heeren sijn souden.
| |
[pagina 330]
| |
Die ghene sijn sijn vrient, diet wale houden;
Want welke heere daer af keert,
Als ons der coninc boec leert,
Hine mach niet langhe staen,
XX[regelnummer]
Hine moet vallen, sonder waen:
Dit toent wale die ghelike
Van Saule, ende van sinen rike,
Dien God coninc maecte ende heere,
Ende verhoghedene alsoe seere,
XXV[regelnummer]
Dat hi sinen viant onder brachte,
Die wile dat hi bedachte
Dat hem dat quam van Gode;
Maer doen hi brac Gods gebode,
Ende hem van hem selven dochte,
XXX[regelnummer]
Dat hijt sonder Gode vermochte,
Soe wert God op hem gram,
Soe dat hi hem sijn rike nam,
Ende den kinde Davite gaf,
Die hem met oetmoede diende daeraf.
XXXV[regelnummer]
En was Saule alleene niet,
Dien God plaghede ende verstiet,
Om quaetheit, ende om ongevoech;
Maer dire was noch menich ghenoech,
Alse inder coninc boec noch bat
XL[regelnummer]
Bescreven es, in meneger stat;
Maer dat soude te seere verlinghen,
Soudic al dat toebringhen;
Daer bi latic achter bliven,
Ende wille voort die materie scriven.
XLV[regelnummer]
Maer ic rade wel tierst den heeren.
Dat si merken ende leeren
Dat dese coninc al ontsette,
Om die boesheit die hem lette,
Ende hem castien dan daer mede;
L[regelnummer]
Want noch doet God, alse hi doen dede,
Alse men alle dage mach sien,
Grooten heeren vele ghescien.
Aldus wert ons wel betoent
| |
[pagina 331]
| |
Aen die hystorie, hoe God loent
LV[regelnummer]
Den heeren, die onrecht sterken.
Maer die wel te rechte sal merken
Tusschen Mase enten Rijn dat wesenGa naar voetnoot1,
Dat gheeft ghetuuchnesse van desen,
Alse ghewarich, ende alse goet;
LX[regelnummer]
Alse eneghe hystorie doet
Buten der biblen, ochte daer binnen:
Dat salic toenen ende doen kinnen
Met gheliken figueren,
Die men vint inder scriftueren;
LXV[regelnummer]
Want, na dat die meesters segghen,
Die scriftueren ute legghen,
Die scrift versteet men ende ontbint
Na die ghelikenesse die men vint:
Daer bi mach men dit bedieden,
LXX[regelnummer]
Ende biten valschen lieden;
Want dese yeeste ende dit gescien
Es rechte ghelikenesse van dien.
Nu willic voort openbaren
Wie tfolc van Israel heeft ghevaren
LXXV[regelnummer]
Binnen Egypten, ende daer buten;
Want daerbi salie ontsluten
Ende bedieden die yeeste wale,
Daer op beghonnen es dese tale,
Die daer te voren es ghetelt.
LXXX[regelnummer]
Dat volc van Israel wert ghevelt
In Egypten alsoe,
Onder den coninc Pharao,
Dat hise algader eyghen maecte;
Ende dat si hadden ane hem saecteGa naar voetnoot2,
LXXXV[regelnummer]
Ende datsi wonnen met haren pinen
Dat telde hi al ten sinen.
Dat volc van Israel doet verstaen
Die ghene, die Gode aen gaen,
| |
[pagina 332]
| |
Ende comanne die tghemeine goet
XC[regelnummer]
Daer kerstenheit bi leven moet,
Van enen lande ten anderen vueren,
Om ghewin ter aventueren.
Alse in Egyptea dese gheraken,
Soe doetse Pharao eyghen maken,
XCV[regelnummer]
Eest datsi vallen in sine hant.
Egypten bediedet dat lant
Daer in es, vroech ende spade,
Vrese, valscheit, ende onghenade;
Alst es tusschen Mase enten Rijn,
C[regelnummer]
Daer die coemanne eyghen sijn
Van Pharao, ende van sinen knechte,
Boven daerGa naar voetnoot1, met onrechte.
Pharao betekent die tyranne,
Die op Gode noch op banne
CV[regelnummer]
Niet en achten vander kerken;
Maer valscheit, roef, ende onrecht sterken,
Alse die heeren sijn ghewoene
Tusschen Mase enten Rijn te doene:
Valsche munte doen si slaen,
CX[regelnummer]
Die herde menich moet ontfaen,
Dire wert bedroghen bi.
Coemanne, die dore dlant vri
Van Hongherien, ende van Spaengen,
Liden, dore wout ende dore montaengen,
CXV[regelnummer]
Ende tusschen Mase enten Rijn comen,
Datsi daer bringen wert hen ghenomen
Sonder ghelt ende sonder pande:
Dat es die sede daer te lande.
Hier bi es dat lant ghenoemet
CXX[regelnummer]
Egypten, daer Pharao doemet
Dat volc van Israel al binnen;
Dat sijn die coemanne die winnen
Daer ghemeine goet aen leeghet.
Nu hoort wat die hystorie seeghet.
| |
[pagina 333]
| |
CXXV[regelnummer]
Om den noot van onser smerten
Roepet tfolc yan Israel met herten
Op Gode, dat hise door ghenade
Verlosse van Pharaons dade.
God verhoorde hare claghe,
CXXX[regelnummer]
Ende sinde in Egypten plaghe,
Beide Pharao ende den lande,
Niet ene maer menegerhande,
Om dat Pharao soude daerbi
Dat volc van Israel laten vri.
CXXXV[regelnummer]
Pharo en woude hem niet maten,
Noch die van Israel vri laten,
Wat plaghen hi sach gescien:
Dit es ghelikenesse van dien
Dat tusschen Mase enten Rijn ghesciede
CXL[regelnummer]
Want coemanne ende goede liede,
Die scade dogheden, ende pine,
Tusschen der Masen enten Rine,
Die baden Gode door ghenade
Dat hi cracht ende roef dade
CXLV[regelnummer]
Tusschen der Mase enten Rijn af:
God verhoorde hare bede ende gaf
Dien heeren, ende den lande al,
Plaghe ende groot ongheval,
Om dat sire hen bi souden maten,
CL[regelnummer]
Ende vrede houden op der straten,
Ende Gods mogentheit bekinnen.
Te Coelne, ende tAken binnen
Bleven der heeren een deel doot,
Dat was plaghe ende iammer groot.
CLV[regelnummer]
Jesint heeft daer oec int lant
Gheweest moort ende brant.
Te Woeronc viel een torre neder:
In alden rike voort ende weder
En vant men soe groot en ghenen,
CLX[regelnummer]
Noch soe sterc ghemaect van stenen:
Dien werp God in den Rijn;
Anders en mocht ghesciet niet sijn.
| |
[pagina 334]
| |
Dit was langhe voor den tijt
Dat voor Woeronc was den strijt;
CLXV[regelnummer]
Dit was van Gode een seker teeken,
Beide papen ende leeken,
Dat hi ter selver stat soude vellen
Den bisscop, ende sine ghesellen,
Die met hem plechten ende sweren
CLXX[regelnummer]
Datsi den lantvrede souden weren.
Dit teeken mach men wel merken,
Dat hiGa naar voetnoot1 dede van ere kerken
Maken een roefhuus.
Te dire stat bleef hi confuus.
CLXXV[regelnummer]
Daer te lande bleef verlooren
Biden musenGa naar voetnoot2 dat coren,
Ende biden keveren die boeme:
Dat en sijn saghen noch droeme.
Alle die plaghen sijn ghesciet
CLXXX[regelnummer]
Tusschen Mase enten Rijn; maer niet
En castien sire hen mede.
Want si doen als Pharo dede,
Ende sijn yelanc soe meer verkeert.
Nu merct wat die ystorie leert.
CLXXXV[regelnummer]
Doen Pharao wert soe fel
Op dat volc van Israel,
Doen ontfermede Gode des,
Ende sprac Aaron, Moyses:
‘ U hebbic daer toe ghenomen
CXC[regelnummer]
Dat ghi selt voor Pharao comen.
Elc si anders gheselle,
Ende segt; dat hi niet meer en quelle
Mijn volc van Israel, voort ane;
Dat ict wille ende ics hem mane;
CXCV[regelnummer]
Ende hout hijt dan over spot,
Soe ghevic u dat ghebod:
Dat ghi selt onder u beiden
| |
[pagina 335]
| |
Mijn volc uut Egypten leiden. ’
Pharo en dede des om hem niet;
CC[regelnummer]
Doen deden si als God hen hiet,
Ende leidden van Pharaons bande
Tfolc van Israel uten lande.
Moyses dat was een man
Daer dwereleec gerechte stont an,
CCV[regelnummer]
Ende Aaron was een bisscop.
Nu mach proeven elc hier op,
Na recht ghelikenesse keeren
Dese ghescienesse, van twee heeren
Die tAken in die stat voeren,
CCX[regelnummer]
Ende beide daer ten heylegben swoeren,
In die kerke van Onser Vrouwen,
Datsi souden, met trouwen,
Verlossen die stat van Aken
Van al haren wedersaken,
CCXV[regelnummer]
Ende vrede doen houden in al dlant:
Deen was die hertoge van Brabant,
Dander was die rike vorste
Van Coelne, daer hem en dorste
En gheen man ieghen richten,
CCXX[regelnummer]
Dan dese twee te gader plichten.
Dese twee beteekenen te rechte
Aron ende Moyses, Gods knechte;
Want si wouden alsoe doen
Alse Moyses ende Aaroen,
CCXXV[regelnummer]
Die tfolc van Israel leidden vri
In Egypten, daer si
In verdreven waren met wee:
Alsoe verloesten dese twee
Die vrie stat van Aken,
CCXXX[regelnummer]
Van allen die van deser saken
Hen ieghen waren, ende onthout:
Die scenden si al met ghewout.
Daer waren roveren oec te lande,
Die hen maecten viande,
CCXXXV[regelnummer]
Ende coemanne roefden, wanen si quamen,
| |
[pagina 336]
| |
Ghelijc of sijt op Aken namen.
Dat moesten si aen haren danc
Laten, om deser twee bedwanc.
Aldus wert ghevrijt die strate,
CCXL[regelnummer]
Ende diere van Aken onmate
Afghedaen, bi desen heeren.
Nu salic ter hystorien keeren;
Want dat dystorie voorl seget
Dats daer die sake aen leget.
CCXLV[regelnummer]
Doen Moyses uut Egypten brachte
Tfolc Tan Israel, ende hi dachte
Dat hise niet en mochte bestieren,
Ghinc hi te Gode, ende dede visieren
Die wet, die hem was ghegeven
CCL[regelnummer]
In twee tafelen bescreven,
Om dat hi tfolc door die woestine.
Te bat soude leiden sonder pine.
Moyses, die de wet dede dichten,
Daer hi bi soude tfolc berichten,
CCLV[regelnummer]
Dat was die hertoge van Brabant,
Die borghe berechte ende lant,
Om dat hi soude moghen daer bi
Die straten houden voort ane vri,
Ende sterken dat gheleide.
CCLX[regelnummer]
Moyses tafelen beide,
Daer hi die wet in dede bewerpen,
Betekent Limborch ende Kerpen,
Dat beide die hertogbe daerom cochte,
Dat hi die royeren dwinghen mochte,
CCLXV[regelnummer]
Ende cracht ende roef leggen neder:
Nu keeric op die ystorie weder.
Die wile dat Moyses op ghinc
Daer hi van Gode die wet ontfinc,
Die hem God selve screef,
CCLXX[regelnummer]
Aaron, die bi dat volc bleef
Om dat hijt soude hebben geleert,
Bi hen was tfolc soe gheleert
Dat si Gode anebeden,
| |
[pagina 337]
| |
Ende Moyses alsoe versmeden,
CCLXXV[regelnummer]
Datsi Aaron dede ghieten,
Voor Moysesse dien si verstieten,
Enen afgod van goude,
Die voor hem gaen soude,
Ende soutse voort ane leiden:
CCLXXX[regelnummer]
Daertoe moesten si bereiden
Gulden ringen ende vingerline broken.
Daer dede Aaron vier op stoken,
Ende deedse smelten alghereet;
Ende doen si waren alsoe heet
CCLXXXV[regelnummer]
Datsi al in een vloten,
Quam daer ute een calf gescoten:
Daer dansten si om met feesten.
Dits ghelikenesse der feesten
Daer dese materie al gheet op:
CCXC[regelnummer]
Aaron, dat es die bisscop
Van Coelne, die den hertoge ieghen
Wert, doen hi hadde vercreghen
Kerpen, ende Lemborch mede,
Om te sterkene lantvrede;
CCXCV[regelnummer]
Dat tfolc van Aaron liet verkeeren
Dat sijn beide liede ende heeren,
Die recht ende waerheit wederstriden,
Ende den hertog daerom niden
Want bi roef wert ende cracht,
CCC[regelnummer]
Alsoe verre als hijs hevel macht;
Want men pleget, tusschen Mase enten Rijn,
Dat die heeren alsoe vri sijn,
Branden, roeven, ende vaen,
Ende munte na haren wille slaen.
CCCV[regelnummer]
Dat sijn die afgode die si hanteren,
Daerom si den hertoge weren.
Doen dit volc wert alsoe sot,
Datsi eischeden enen afgod,
Doen brachten si tot Aron gout:
CCCX[regelnummer]
Dat betekent ons dat soutGa naar voetnoot1,
| |
[pagina 338]
| |
Dat die bisscop ontfinc,
Om te sterkene dese dinc.
Dat calf, dat uten goude quam,
Dats Wassenberghe, dat vernam.
CCCXV[regelnummer]
Datsi om kalf dreven spel
Bediet die feeste, ende niement el,
Die men dreef in Maselant,
Doen die bisscop in sijn hant
Wassenberghe hadde ontfaen;
CCCXX[regelnummer]
Want si waenden sonder waen
Met hem den hertoge onder driven,
Ende in baer ghewoente bliven.
Nu leert die ystorie voort
Dat Moyses sprac dese woort,
CCCXXV[regelnummer]
Doen hi tfolc verkeert vant:
‘ Elk sette met sire hant
Sijn sweert op si doen ghereet;
Want ghy ieghen mi sijt wreet,
Ende u ieghen God set,
CCCXXX[regelnummer]
Soe willic dat ghi dat wet,
Dat God es op u verbolghen,
Soe dat sciere daer na sal volgen
Moort, ende iammerlike plage
Tusschen vriende ende mage;
CCCXXXV[regelnummer]
Want die ghene die na bestaeu
Elc salre anderen om verslaen;
Dit sal u daer af ghescien! ’
Dits ghelikenisse van dien,
Dat die hertoghe doen dede,
CCCXL[regelnummer]
Doen hem om den lantvrede
Alle die heeren waren ieghen,
Die over Mase sijn ghelegen;
Doen gaf God den hertoge raet
Dat het was al Gods daet,
CCCXLV[regelnummer]
Dat hi daer toe brachte met miedenGa naar voetnoot1,
Dat sine viande scieden,
| |
[pagina 339]
| |
Ende soe ieghen een droeghen,
Dat si hen daerom versloeghen
Naghemaghe onderlingheGa naar voetnoot1.
CCCL[regelnummer]
Dits ghelikenesse van dien dinghe
Dat Moyses hadde voren gesproken;
Want, en hadde God niet ghewroken,
Die den hertoghe ieghen waren,
Sine mochten dus niet sijn vervaren.
CCCLV[regelnummer]
Op dat poent die ystorie toent
Hoe dat van Pharo wert gheloent;
Daer willic nu toe keeren,
Ende wille thoenen ende leeren,
Hoe dat den heeren es vergaen,
CCCLX[regelnummer]
Die den hertoghe wederstaen
Wouden met crachte, om die saken
Dat hi lantvrede woude maken.
Doen die coninc Pharo dachte,
Dat Moyses soude met crachte
CCCLXV[regelnummer]
Tfolc uut Egypten leiden,
Doen dede hi haestelike Bereiden
Alsoe grooten Gracht van here,
Dat hi wel sonder gewere
Moysen waende verslaen,
CCCLXX[regelnummer]
Ende tfolc te sinen wille vaen.
Moyses die was vore leden;
Pharo quam nu soe seere ghereden,
Dat hine ter Roder Zee verhaeldeGa naar voetnoot2,
Ghelijc als ic te voren taelde.
CCCLXXV[regelnummer]
Pharo, dat sijn die heeren
Die den lantvrede verkeeren,
Ende ieghen den hertoghe plichten,
Om dat hi wilt die straten berichten;
Want doen die hertoghe van Brabant,
CCCLXXX[regelnummer]
Die Moyses es te rechte ghenant,
Om dat hi roefhuse breken woude,
| |
[pagina 340]
| |
Ende die straten open houden,
Ende die comanne vri gheleiden,
Soe daden haestelike bereiden
CCCLXXXV[regelnummer]
Groote heercrachte van lieden
Die heeren, die Pharo bedieden,
Ende volgeden na ter Rooder Zee,
Die iammerheit bediet ende wee:
Daer waenden si wel verslaen
CCCXC[regelnummer]
Den hertoghe, ende sijn volc vaen;
Maer God hi wrachte daer alsoe
Als hi dede met Pharao.
Die ystorie ons toent
Hoe dat Pharo wert gheloent:
CCCXCV[regelnummer]
Si sal ons doen verstaen
Hoet desen heeren es vergaen;
Want het loende hen even wale:
Nu hoort der ystorien tale.
Doen Moyses dit vernam,
CCCC[regelnummer]
Dat Pharo na hem quam
Met crachte, ende met erren moede,
Doen hilt Moyses op sijn roede
Ende sloech in die Roode Zee
Daer voer hi over sonder wee;
CCCCV[regelnummer]
Ende doen sijn volc na hem voer
Doen bleef die zee staende als een moer.
Pharo woude na volghen;
Maer God was op hem verbolghen,
Om sijn groote onghevoech
CCCCX[regelnummer]
DatGa naar voetnoot1 die zee op hem sloech,
Soe datsi daer inde namen
Pharo entie met hem quamen.
God hadse wel ter ierster plagen
In Egypten alle verslagen;
CCCCXV[regelnummer]
Maer hi woude na sinden
Daer hise noch meer soude scinden,
Dan hi thant hadde ghewroken.
| |
[pagina 341]
| |
Dese ghelike es wel ghesproken
Vanden hertoghe van Brabant,
CCCCXX[regelnummer]
Dien God halp metter hant;
Want die cracht ende die maniere
Van Moyses roede die vGa naar voetnoot1 baniere
Des hertoghen; want daer onder
Wrachte God alsoe groot wonder,
CCCCXXV[regelnummer]
Alse met Moyses roede ghesciede;
Want die hertoge, ende sijn liede,
Hilden te gadere als een moer.
Al dat tote hen voer
Ende met hen woude striden
CCCCXXX[regelnummer]
Dat en mocht niet voorder riden;
Want het moeste sterven ochte vlien.
Dit sachmen openbare ghescien
Voor Woeronc op den Rijn,
Dat wel die Roode Zee mach sijn;
CCCCXXXV[regelnummer]
Want bider Rooder Zee
Versteet men iammer ende wee,
Dat daer gheviel openbaer;
Want God hi wrac daer
Ane ben alsoe sinen toren,
CCCCXL[regelnummer]
Als hi aen Pharo dede te voren;
Want hi seldeneGa naar voetnoot2
Die meeste scare, ende hilt gesont
Ende bina altemale te live
Diere cume een was ieghen vive.
CCCCXLV[regelnummer]
Al dit selve altemale
Hadde God toebracht te hulpen wale;
Daer wert ghemeert hare scande,
Ende deedse midden haren lande
Dat hare macht was ondergaen,
CCCCL[regelnummer]
Om datmen soude daerbi verstaen
Dat God dese miracle dede
Om wrake vanden lantvrede.
Aldus heeft ons die yeeste geleert
| |
[pagina 342]
| |
Wie dat God onder keert
CCCCLV[regelnummer]
Die heeren die recht ende vrede haten.
Hier met soudic dystorie laten;
Maer een poent es achter bleven,
Dat in dystorie es bescreven,
Dat niet goet en waer vergheten.
CCCCLX[regelnummer]
God hadde Moysesse geheeten,
Als hi soude uut Egypten varen,
Dat hi den volke dade, sonder sparen,
Ontlenen, ende met crachte bringen,
Al datsi mochten vinden,
CCCCLXV[regelnummer]
Beide van vrienden ende van gebueren,
Ende met hen uten lande vueren.
Dit goede heylich ghebod,
Dat Moysesse gaf selve God,
Dat heeft die hertoge van Brabant.
CCCCLXX[regelnummer]
Wel gehouden in Maselant;
Want hets gheroevet altoes,
(Sint dat God den hertoge coes
Dat hi lantvrede soude maken,)
Ende dats al bi Gods wraken;
CCCCLXXV[regelnummer]
Want alle die ghene, die daer sijn
Tusschen der Mase enten Rijn,
Arme ende rike, ionc ende out,
Dese sijn den hertoghe al onhont,
Ende plechten metten heeren,
CCCCLXXX[regelnummer]
Die hen ieghen den hertoge keeren,
Dien God selve ghebenedijt,
Om dat hi die straten vrijt.
Dat dit seker waer si
Dat machmen merken daer bi:
CCCCLXXXV[regelnummer]
Alle die hem te hulpen comen
Die hebben die overhant ghenomen,
Ende met hen haer viande
Bracht in scaden, ende in scanden.
Die ystorie doet gheloeven
CCCCXC[regelnummer]
Die deGa naar voetnoot1 van Overmase roeven
| |
[pagina 343]
| |
Ende gheroeft hebben, tot hare,
Op dat sijt doen met selken gareGa naar voetnoot1,
Ende op selke meyninghe,
Datsi Gods ghebod volbringen,
CCCCXCV[regelnummer]
Dat sijt alsoe wel hebben ghenomen,
Ocht van aelmoesenen ware comen,
Ocht van uwen vader bleven,
Alse ghelikenesse es bescreven
In die ystorie, die ic telle.
D[regelnummer]
Maer die bose, ende die felle.
Die cloestre roeven, ende kerken,
Maer die en ghene dinc en werken
Ieghen den hertoge metten heeren,
Die moeten thare weder keeren.
DV[regelnummer]
Soe welc man bescriven sal,
Beide gheval ende ongeval
Van yeesten, die sijn gesciet,
Hine sal in ghere wijs niet,
Noch om onste, noch om gichte,
DX[regelnummer]
Die waerbeit vlien, in sijn ghedichte;
Want lieghet hi, hi slacht den wint:
Anders en doet hi niet een twint;
Want woort laten hen seggen wale;
Maer aen die daet, niet aen die tale,
DXV[regelnummer]
Machmen die waerheit verstaen
Hoe daventueren sijn vergaen.
Hierbi, die ghene die daer om waken
Datsi valsche dichte maken,
Die verliesen al haer pine:
DXX[regelnummer]
Dats den ghenen wel in scine,
Die van hanen dichte makede,
Daer hi om ieghen spoet wakede;
Want, dien hi een hane hiet
Dine gheberde anders niet,
DXXV[regelnummer]
Doen hem quam te gemoete
Die valken bieten, ende blauvoeteGa naar voetnoot2,
| |
[pagina 344]
| |
Dan alse die leen doet ieghen tpeert.
Als hi van hongere priden gheert;
Ende die hinnen ghenoemet waren,
DXXX[regelnummer]
Die haveke ende die sparwaren
Sijn souden, daden si al onder.
Deus, wie sach nie selc wonder
Alse dese hane met sinen hinnen
Climmende voghele mochten verwinnen,
DXXXV[regelnummer]
Soe datsi moesten, dore noot,
Ghevaen sijn, ochte bliven doot,
Ochte vlien achter velde dwasenGa naar voetnoot1
Alse voor winde doen die hasen?
Dese hane was herde clauscarp,
DXL[regelnummer]
Die de valken onder warp,
Ende die blaeuvoete makede tam!
Ende die hinnen waren gram,
Die die climmende vogele sporden,
Soe dat hen die velle scorden
DXLV[regelnummer]
Met crachte, dat hen die plumen stoven!
Dat hanen ende hinnen dus doven,
Datsi dus climmende vogele vueren,
Dat sijn vremde aventueren;
Nochtan soe eest dus ghesciet,
DL[regelnummer]
Als ghi dese aventuere siet,
Selen climmende vogele sijn
Die heren tusschen Mase ende Rijn,
Ende die hertoge van Brabant dan
Een hane, ende hinnen sine man;
DLV[regelnummer]
Want, dit si seker ende waer,
Dit sachmen voer Woeronc openbaer.
Hier bi die ghene, die waerheit mint,
Hi versteet wel ende kint
Dat valsch es ende baraet,
DLX[regelnummer]
Ende die ghelikenesse al quaet,
Die ghedicht es vanden hane.
Daer bi nemic des ane
| |
[pagina 345]
| |
Soe wien het si te hoorne leet,
Ic die vroetheit kinne ende weet,
DLXV[regelnummer]
Dat ic dies wille op waerheit bliven,
Ende bescedenlike scriven,
Tusschen den hertoge van Brabant
Ende die heeren, die hem dat lant
Van Limborch wouden onthouden,
DLXX[regelnummer]
Datsi diere hebben ontgouden;
Want si bleven daer om ghevaen
Of doot, of scandelike ontgaen,
Als ic hier na seggen sal;
Maer ic wille eer scriven al
DLXXV[regelnummer]
Die ghescienesse, van den tide
Dat dit begonste, al toten stride.
Nu latic van Aron ende van Moyses,
Ende segge voort, hoet comen es
Metten hertoge Jan,
DLXXX[regelnummer]
Tote dat hy Limborch ghewan,
Ende vercreech met grooter eeren.
Nu soudic weder keeren
Op die yeesten, die gesciet sijn
Tusschen Mase enten Rijn,
DLXXXV[regelnummer]
Alsoe alse Van Heelu broeder Jan
Ons heeft bescreven ende doen verstan:
Oec heet hi broeder Jan van leeuwe,
Die dichte van Woeronc, ende dieuweGa naar voetnoot1
Vanden iersten hertoghe Jan,
DXC[regelnummer]
Hoe hi van Brabant trike ghewan;
Maer ic wille vrouwe Margrieten
DXCII[regelnummer]
Van Ingelant noemen tiersten.
Vrouwe Margriete, enz.
|
|