Nieuwe stichtelijke liederen (2 delen)

[p. 165]

Het zomer-lied.

vrolijk.

[p. 167]

XXVIIste lied.
Het zomer-lied.

Gods goedheid klimt nu hemelhoog,
Voor aller oog;
Juicht, dankbaar, stervelingen!
De Zomer wenkt elk tot Gods lof,
En geeft ons stof,
Om 't vreugdelied te zingen,
Om 't vreugdelied te zingen.

[p. 168]

2

Het vruchtgeboomt' en 't rijpend graan,

 

Lacht ieder aan,

 

Beglansd door zonnestralen;

 

De Maar- en Hooijers zijn verblijd,

 

Elk ziet zijn vlijt,

 

Met overvloed betalen,

 

Met overvloed betalen.

 

 

3

Geen schepsel leeft, dat God niet voedt,

 

Zoo mild en goed,

 

Als aller zegenäder;

 

Ja mensch en vee, en bloedloos dier,

 

Ontwaren hier,

 

Hunn' Schepper en hunn' Vader,

 

Hunn' Schepper en hunn' Vader.

 

 

4

't Gevogelt', dat in 't luchtruim zweeft,

 

En al wat leeft,

 

[p. 169]

 

In velden, bosschen, stroomen,

 

Verheugt zich nu; en zouden wij

 

Gods eerwaardij,

 

Niet dankend tegen komen?

 

Niet dankend tegen komen?

 

 

5

Ja, liefd'rijk God! uw' naam zij prijs,

 

Voor 't gunstbewijs,

 

Dat Gij ons weêr wilt geven;

 

Het golvend' graan, op 't vruchtbaar land,

 

En ied're plant,

 

Zegt ons: ‘uw God geeft leven!’

 

Zegt ons: ‘uw God geeft leven!’

 

 

6

Uw zegen stroomt alöm, o Heer!

 

Door 't zomerweêr,

 

Dat Gij aan ons blijft schenken;

 

De regen, dauw en zonneschijn,

 

[p. 170]

 

Die alle zijn

 

Gehoorzaam, op uw' wenken.

 

Gehoorzaam, op uw' wenken.

 

 

7

't Staat al verrukt, waar 't oog zich wendt,

 

En elk erkent

 

Uw' liefde, nooit volprezen;

 

Ons laflied klimt tot U, op 't hoogst;

 

Och! laat den oogst

 

Ons ook gezegend wezen!

 

Ons ook gezegend wezen!

 

 

8

Gij geeft ons ooft, en melk, en brood,

 

Uit 's aardrijks schoot,

 

Die milde bron; maar tevens,

 

Bij olie, most en voedend kruid,

 

O God! ontsluit

 

Gij ons uw woord des levens!

 

[p. 171]

 

Gij ons uw woord des levens!

 

 

9

Die zielenspijs is meerder waard',

 

Dan immer d'aard'

 

Aan ons zou kunnen geven;

 

Gij gaaft uw' Zoon, dat eeuwig licht,

 

Voor 't zielsgezigt,

 

Om Hem steeds na te streven.

 

Om Hem steeds na te streven.

 

 

10

Ja, met dien Zoon, wilt Gij, o God!

 

Ons volgend lot,

 

Ter zaliging, bereiden;

 

Och! dat uw Geest ons hiertoe bragt,

 

Om, door zijn' kracht,

 

Ons steeds te laten leiden!

 

Ons steeds te laten leiden!

 

 

11

Dan zien w'ook, in de minste plant,

 

[p. 172]

 

Uw' wijsheidshand,

 

Uw' liefd' en goedheid, blinken;

 

En eens zal, in uw rijksgebied,

 

Ons dankend lied,

 

Op hemeltoonen, klinken.

 

Op hemeltoonen, klinken.